ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

หากหวังคอย วาสนา โชคมาช่วย

หากหวังรวย ทางลัด งัดดวงสู้

หากหวังรอด โดยเทวดา มาอุ้มชู

หากหวังอยู่ เผื่อพระ จะคุ้มครอง

ก็อาจอยู่ รอดรวย ด้วยแค่หวัง

ชีวิตดัง ไม่มีค่า พาเสียของ

จึงควรจัก พึ่งพาตน บนครรลอง

ให้ถูกต้อง ตามวิถี อันดีงาม

เฮง เฮง เฮง

ในเมื่อมี ปีใหม่ ได้หลายหน
อยากเป็นคน แจกอั่งเปา กับเขามั่ง
แต่ไม่มี ซองสีแดง แรงพลัง
ได้แต่หวัง ให้ทุกคน ดลโชคดี

เฮงเฮงเฮง เก่งดี ทวีลาภ
ทั้งอิ่มอาบ ปากใจ ในทุกที่
ให้เงินทอง สินทรัพย์ นับมากมี
เจริญทวี ปีใหม่ ทั้ง ไทย จีน

แต่งแต้ม

สดสวย เพราะแสร้ง แต่งภาพ
สีฉาบ อาบแสง แปลงโฉม
เนื้อนวล ชวนให้ ไล้โลม
จากโทรม งามตา น่าชม

จิ้มลิ้ม พริ้มพราว ขาวสวย
ต้วช่วย แต้มเติม เสริมสม
ตัวจริง ใครเห็น เป็นลม
ไม่คม สมคำ ร่ำลือ

การเดินทาง

มีทั้งมืด และสว่าง ทุกทางผ่าน
ทั้งกันดาร และราบรื่น ให้ชื่นสม
มีร้อนเย็น เหน็บหนาว ร้าวระทม
ทั้งขื่นขม ทั้งหอมหวาน ล้วนผ่านมา

ล้วนมาเสริม เพิ่มแรง ให้แกร่งกร้าว
ประคองก้าว ให้คงมั่น ทุกฟันฝ่า
เพียงไม่หลง ทางผิด อวิชชา
ครองปัญญา และสติ หมั่นตริตรอง

จึงแม้นมืด มัวหมอง ก็ผ่องใส
ถ้าเมื่อใจ จรัสแจ้ง กว่าแสงส่อง
ถ้าใจมัว มืดมิด ผิดครรลอง
กี่แสงทอง ก็ไม่สร้าง สว่างใจ

เก็บจริต

เก็บวาจา เอาไว้ ในความคิด
เก็บจริต ทั้งหลาย ด้วยกายสงบ
เก็บสายตา ดูแง่ดี สิ่งที่พบ
เก็บโสตสบ เสียงซึ่ง อันพึงยิน

คำ สำรวม ไม่หลวมปาก
ไม่รู้มาก แต่รู้ลึก ที่ตรึกถวิล
ที่รู้สึก จารึกไว้ ภายในจินต์
ที่เคยชิน ก็จำเพาะ ที่เหมาะควร

กิน

กับน้ำพริก ผักลวก ผนวกข้าว
บางมื้อคราว นึกเบื่อ พวกเนื้อสัตว์
แต่ประโยชน์ คุณค่า สารพัด
ทั้งประหยัด แต่ดี ต่อชีวิต

แค่การกิน การอยู่ เรียนรู้โลก
บริโภค เพียงพอดี ไม่มีผิด
รู้จักเลือก อาหาร ปลอดสารพิษ
ไม่ยึดติด อร่อยดี ที่ปลายลิ้น

ที่เคยกิน อะไร ตามใจอยาก
ของถูกปาก มากมาย หลายรสกลิ่น
เพิ่มน้ำตาล ไขมันมา เป็นอาจิณ
เพราะการกิน เพื่ออร่อย มาบ่อยเกิน

ว่ายเมฆ

สงบเงียบ เรียบง่าย ยามว่ายเมฆ
นั่งดูเลข ระยะทาง ห่างจุดหมาย
กับความสูง เหนือฟ้า จนตาลาย
แต่สบาย สะดวกดี กว่าที่เคย

เหมือนชีวิต ถ้าปรับ หรืออัพเกรด(upgrade)
ก็เป็นเหตุ ให้สง่า ดูผ่าเผย
สลัดจาก เรือนร่าง อย่างเชยเชย
ทำให้เลย ดูดี กว่าที่เป็น

หมายเหตุ :
1.  กลอนนี้เขียนไว้เมื่อต้นเดือนธันวาคม 2559
2. ปกติเป็นมนุษย์เงินเดือน โดยสารเครื่องบินชั้นประหยัดมาตลอด ครั้งนี้ลูกจัดให้โดยสารชั้นธุรกิจ จึงเกิดความคิดเขียนบทนี้ในขณะที่อยู่บนเครื่องบิน

เมื่อตอนติดเกาะ

เพียงแค่มอง โดยไม่ สนใจคว้า
เพียงกวาดตา ส่องดู เพื่อรู้เห็น
เพียงแค่รู้ เรื่องบ้าง บางประเด็น
เพียงแค่เป็น คนดู พอรู้ความ

การเปิดตา เปิดหู รู้โลกบ้าง
เห็นโลกกว้าง แปลกตา พาอร่าม
ดีกว่าจม แต่ในครอบ กะลางาม
กับนิยาม ง่ายง่าย ปลายจมูกตน

ชีวิตต้องเดินต่อไป

จะมืดมืด ค่ำค่ำ ก็ย่ำเท้า
ให้ขาเข่า แขนไหล่ ได้ไกวแกว่ง
เดินเดินเดิน ออกกำลัง ยังมีแรง
ไม่ให้แห้ง เหี่ยวหด จนหมดไฟ

ถึงสองเท้า ซอยย่ำ ไม่ซ้ำที่
แต่จิตนี้ ดูเหมือน ไม่เคลื่อนไหว
สงบนิ่ง เยือกเย็น เป็นนิจไป
มิแกว่งไกว เหมือนเท้า ที่ก้าวเดิน

วัน วัย โอกาส

ในมือมี ปากกา ตั้งท่าจด
แต่หมึกหมด อดใจ ไม่ได้เขียน
จะแต่งสวน ตัดหญ้า กะว่าเตียน
มีดพร้าเหี้ยน ทื่อทู่ ดูหมดคม

คล้ายคนใน วัยที่ มีโอกาส
ซึ่งสามารถ ทำอะไร ได้เหมาะสม
เมื่อเลยวัน ผันผ่าน ไปนานนม
ควรเลิกล้ม ทำการใด ที่ไม่ควร

สิ่งดีดีที่มีอยู่

สิ่งดีดี มีอยู่ ต้องรู้ใช้
อย่าเก็บไว้ จนไร้ค่า พาเสียของ
ทุกสิ่งดี ที่มีอยู่ รู้ประคอง
ถ้าให้หมอง หมดค่า น่าเสียดาย

เช่น สมอง ดีดี มีไว้คิด
ใจจริต ดีดี มีคุณหลาย
วาจาดี เสนาะหู ไม่รู้วาย
ทั้งดีกาย ก็ทำดี ที่ควรทำ

การอ่าน

เมื่อหนังสือ ตอนนี้ เป็นอีบุ๊ก(ebook)
ก็เป็นยุค ปรับแบบการ อ่านหนังสือ
จากกระดาษ เป็นหน้าจอ พอเหมาะมือ
ที่จับถือ และปัดเลื่อน เคลื่อนไปมา

ทุกเรื่องราว ข่าวสาร หาอ่านได้
สารสนเทศ ออนไลน์ หลายสาขา
ทั้งเก็บไว้ ในเครื่องบ้าง  อย่างตำรา
ทุกเวลา เปิดอ่านได้ สบายครัน