วันศุกร์ที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ถ้อยความ

ทุกความเขียน ทุกถ้อยพูด พิสูจน์กึ๋น
เหมือนเมามึน เหมือนเมธี ที่คำขาน
จะเรื่อยเปื่อย หรือสรรค์รส พจมาน
เพียงแต่หวาน หรือสานสร้าง ถ้อยต่างกัน

ทุกเนื้อถ้อย แห่งวาทะ บอกจริต
สื่อความคิด ที่ตื้นลึก หรือนึกฝัน
บอกตัวตน คนสื่อสาร ก็ปานนั้น
บอกช่วงชั้น แห่งจริต ความคิดคน

วันพฤหัสบดีที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

มองตน

มองคนอื่นมองได้เพียงภายนอก
ตาไม่บอกถึงจริตอุปนิสสัย
แต่มองตนรู้นิยามทุกความนัย
ทุกปัจจัยก่อผลให้ตนเป็น

เห็นรูปลักษณ์โดยกล้องกดส่องภาพ
ก็พอทราบงามไม่งามตามที่เห็น
เมื่อมองตนรู้สุขทุกข์ร้อนเย็น
หลายประเด็นได้ตระหนักรู้จักตน


วันพุธที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

เดินทาง?

ชีวิตต้องเดินทางไปข้างหน้า
อาจฟันฝ่าอุปสรรคที่ดักขวาง
ถ้าไม่ปล่อยใจเสาะจนเปราะบาง
ก็ผ่านทางทุกแพร่งเปี่ยมแรงใจ

เอาดอกไม้แห่งปัญญามาปูลาด
เอาสติคาดกับกายเส้นสายใหญ่
สู่จุดหมายอย่างระวังทุกครั้งไป
จะถึงไหนก็ถึงกันไม่หวั่นเลย.

วันอังคารที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

เอารักมาฝาก

เอาความรัก มาให้ ด้วยใจรัก
จัดแจงจัก แจกจ่าย ให้ล้นเหลือ
มอบรักเปี่ยม การุณ มาจุนเจือ
เป็นรักเอื้อ กันและกัน ทุกวันนี้

เป็นรักหวัง ให้ได้ดี มีความสุข
เป็นรักปลุก ให้เห็นธรรม นำวิถี
เป็นรักให้ งามสวย ด้วยความดี
เป็นรักที่ ไม่ผูกพัน วันเวลา

วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ตนครองตน

ปล่อยตัวตน หล่นหาย ไปหลายครั้ง
ใช่พลาดพลั้ง แต่ตั้งใจ ให้หล่นหาย
มิได้หล่น ลงสู่ห้วง ปวงอบาย
เพียงไม่หมาย ว่าตนต้อง เป็นของตน

"มี เป็น อยู่" ทั้งหลายแหล่ แค่อาศัย
ตามปัจจัย หนุนเกื้อ เอื้ออวยผล
ทุกอย่างย่อม สิ้นสลาย เมื่อวายชนม์
เหมือนกับคน ทั้งผอง ต้องเป็นกัน

"กาม กิน เกียรติ" อาจส่ง ให้หลงสนุก
แท้ซ่อนทุกข์ แทรกใน น่าไหวหวั่น
ก่อความอยาก หลากหลาย มากมายครัน
ต้องหมายมั่น หามาครอง เป็นของตัว

จึงตัวตน ในวันนี้.. มีสันโดษ
ไม่ลิงโลด กับสิ่งเร้า เย้ายวนยั่ว
ระวังพิษ แห่งกิเลส เหตุควรกลัว
เพราะดีชั่ว..ก็ยังต้อง ตนครองตน

วันพุธที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

เนื่องในวันมาฆบูชา

สำรวมกายและความคิดให้จิตสงบ
กราบเคารพพระไตรรัตน์ประภัสสร
พร้อมอัญเชิญธรรมะมาเป็นอาภรณ์
ตัดนิวรณ์คงแก่นธรรมไว้นำทาง

เรียนรู้ธรรมทั้งมวลที่ควรทราบ
ไม่ทำบาปสร้างกุศลจนจิตสว่าง
ตัดตัณหาลดราคะค่อยละวาง
สะสมสร้างกิจกุศลเพิ่มผลบุญ

วันอังคารที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

โยนลูกเหล็ก

เอาลูกเหล็กกลมกลิ้งทิ้งทอยเล่น
แค่เพียงเน้นว่ายังแข็งแรงดีไหม
เหมือนคนแก่อวดแรงแสลงใจ
ยังโยนไหวเหมือนแสร้งว่าแรงดี

ทั้งโยนไกลโยนใกล้ได้เหมือนกะ
หลายจังหวะจะโยนตรง..ลงผิดที่
เหมือนคนแก่โชว์ลีลาโชว์ท่าที
ว่าตนนี้ยังมีไฟไม่หน่ายเชื้อ

วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

เรื่องของการกิน

ตั้งท่าเหมือน จะขยัน อ่านหนังสือ
ที่แท้คือ อ่านเมนู ดูอาหาร
พิจารณา เลือกสั่ง บางรายการ
เลี่ยงรสหวาน เค็มมัน .. ไม่มั่นใจ

ของอร่อย หลากหลาย มักให้โทษ
กินกันโลด กินกันเพลิน เกินยั้งไหว
จึงจำต้อง เลือกสรร กินกันไป
จะทำไง เมื่อไม่หุง ไม่ปรุงเอง

หันหลังให้

ถึงวัยวัน หันหลังให้ ในหลายสิ่ง
รับความจริง ในส่วนซึ่ง พึงรู้เห็น
เพื่อหนีร้อน ผ่อนสู่ ความอยู่เย็น
"อยู่ มี เป็น" พอกลืนกลม สมกับวัย

ทิ้งเรื่องราว หลายเรื่อง ไว้เบื้องหลัง
เมื่อเคยครั้ง ก้าวล่วง ทุกช่วงสมัย
กับใจกาย ที่หลายหน ผจญภัย
สื่อความนัย มากมุมมอง ของชีวิต

ครองตนกับ ปัจจุบัน แห่งวันนี้
ก็เหมือนเป็น สุขดี เท่ามีสิทธิ์
เมื่อกายใจ สงบเย็น อยู่เป็นนิจ
ไม่ต้องติด  ยึดอะไร ที่ไม่ควร

วันเสาร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ยึดธรรม


ถ้ายึดติด ให้ยึดธรรม ล้ำเลิศค่า
ไม่ต้องหา เสาะแสวง จากแหล่งไหน
เพียงแต่นำ ธรรมแท้ แผ่กลางใจ
จะป้องภัย จากกิเลส เหตุแห่งทุกข์

เพียงรู้ธรรม แต่ใจ ไม่เข้าถึง
ก็ไม่ซึ้ง รสธรรม แหล่งนำสุข
เพราะกิเลส ตัณหา มักมารุก
กิเลสชุก เพราะใจ ไม่ถึงธรรม

หมายเหตุ : ภาพต้นฉบับ(ก่อนเพิ่มข้อความคำกลอน)นำมาจากอินเตอร์เน็ต เก็บไว้นานแล้วจนจำแหล่งที่มาไม่ได้ ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพครับ

วันศุกร์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

สติกับการเดินทางของชีวิต

บางครั้งหยุด ไตร่ตรอง มองทางทิศ
กับที่คิด จะเยื้องย่าง ไปทางไหน
แม้จะมี หลายหนทาง ให้ย่างไป
แต่ทางใด ที่จะเหมาะ จำเพาะตน

แม้จุดหมาย หลายจุด ล้วนผุดผ่อง
รุ่งเรืองรอง สว่างไสว ในทุกหน
แต่อาจเหมาะ สำหรับ กับบางคน
จะเดินด้น ได้ถึงซึ่ง ปลายทาง

สิ่งล่อตา สิ่งล่อใจ ในทางผ่าน
คือปราการ อุปสรรค ที่ดักขวาง
คนที่มี สติคุม หลีกหลุมพราง
ก็ก้าวย่าง ยังจุดหมาย หลายวิธี