วันพฤหัสบดีที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2560

คำชม คำจริง ?

หน้าเหี่ยวย่น กว่ารอยกา ที่มาย่ำ
ยังปลื้มคำ คนชมว่า หน้าสดใส
แม้หุ่นอวบ แต่เหี่ยวยาน สักปานใด
ยังดีใจ กับคำบอก หุ่นออกดี

คนหลงปลื้ม ดื่มด่ำ กับคำหวาน
ถ้อยกล่าวขาน เอาใจ รู้ไหมนี่
หากพูดตรง กับสิ่ง เป็นจริงมี
ขอโทษที ที่เจรจา ไม่น่าฟัง

วันอังคารที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ตูม บาน โรย

ตูม บาน โรย

ทั้งตูมเต่ง เบ่งบาน ตระการแท้
อย่าให้แค่ แลดูด้วย ความสวยสะ
ควรเป็นดอก ที่ควรค่า บูชาพระ
ก่อนที่จะ ร่วงโรย โดยเวลา

ธรรมชาติ สร้างให้มา แล้วพากลับ
เกิดแล้วดับ ซึ่งใครใคร ไม่ปรารถนา
ก่อกรรมดี ก็มีบุญ หนุนนำพา
เป็นคุณค่า ของชีวิต ติดตัวตน

วันอาทิตย์ที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ล้อทุกข์ยั่วสุข

ถ้ามีทุกข์ เก็บทุกข์ ซุกซ่อนไว้
มิยอมให้ ทุกข์เผยอ เสนอหน้า
จนทุกข์จาง ห่างหาย สลายลา
ให้เป็นเรื่อง ธรรมดา ไม่น่ากลัว

เมื่อมีสุข แท้หรือปลอม ก็ยอมสุข
แม้แทรกทุกข์ อยู่บ้าง ก็ช่างหัว
ไม่ปล่อยสุข ซุกซน จนลืมตัว
ยะยิ้มยั่ว กับสุขทุกข์ สนุกดี

วันเสาร์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2560

มืดตามืดใจ

ในความมืด มองอะไร ก็ไม่ชัด
ด้วยถนัด มองเห็นดี ในที่สว่าง
มืดมืดมอง เห็นเหมือน แค่เลือนลาง
ไม่กระจ่าง แจ่มชัด ถนัดตา

แต่ถ้าใจ มีมืดมิด มาปิดกั้น
จะด้นดั้น อย่างไร ให้กังขา
ถ้าใจมัว มืดมิด ปิดปัญญา
จะรุนแรง ยิ่งกว่า ตามืดมัว

วันพุธที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ขอพร

นิมนต์พระ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อธิษฐาน
ช่วยบันดาล สิ่งดีงาม ตามปรารถนา
ทั้งโชคลาภ เนืองนอง กองมหึมา
ทุกเวลา ให้เป็นสุข ไม่ทุกข์ใด

มีแต่คน บนบาน กล่าวขานขอ
พรท่านพอ จะแจกจ่าย ได้ทั่วไหม
ไม่ว่างเว้น วันเดือนปี ที่ขอไป
ท่านจะเอา พรที่ไหน มอบให้กัน

รบกวนท่าน มากล้น จนเกินเหตุ
ไร้ขอบเขต ขอแม้ แต่ในฝัน
ดับ นิพพาน แล้วยังปลุก ขอทุกวัน
บาปไหมนั่น วิกฤติแห่ง แรงศรัทธา

ถ้าสร้างบุญ กุศลกรรม สม่ำเสมอ
ก็พบเจอ แต่สิ่งดี ที่ใฝ่หา
ไม่ต้องอิง  อ้างประกาศ อาราธนา
บุญนำพา พรเกิดได้ ในตนเอง

วันอังคารที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2560

วาง ว่าง

ปิดประตู หัวใจ กันไหวหวั่น
ปิดตากัน เบิ่งมอง แต่ของสวย
ปิดหูไว้ กันหลงคำ ให้ร่ำรวย
ปิดจมูกด้วย กันกลิ่น ชวนยินดี

ตัดสิ่งเร้า ภายนอก ออกให้หมด
ทั้งรูปรส เสียงกลิ่น สิ้นแสงสี
ตัดตัวก่อ เกิดตัณหา บรรดามี
ให้ใจนี้ สงบว่าง วางละลง

เพราะสิ่งเร้า ทั้งมวล เย้ายวนยั่ว
ให้ลืมตัว เปลี่ยนจริต มากพิษสง
ทำจิตให้ ตามรู้ทัน อย่างมั่นคง
ก็ไม่หลง ในสิ่งเร้า..เพราะเข้าใจ