คำชม คำจริง ?

หน้าเหี่ยวย่น กว่ารอยกา ที่มาย่ำ
ยังปลื้มคำ คนชมว่า หน้าสดใส
แม้หุ่นอวบ แต่เหี่ยวยาน สักปานใด
ยังดีใจ กับคำบอก หุ่นออกดี

คนหลงปลื้ม ดื่มด่ำ กับคำหวาน
ถ้อยกล่าวขาน เอาใจ รู้ไหมนี่
หากพูดตรง กับสิ่ง เป็นจริงมี
ขอโทษที ที่เจรจา ไม่น่าฟัง

ตูม บาน โรย

ตูม บาน โรย

ทั้งตูมเต่ง เบ่งบาน ตระการแท้
อย่าให้แค่ แลดูด้วย ความสวยสะ
ควรเป็นดอก ที่ควรค่า บูชาพระ
ก่อนที่จะ ร่วงโรย โดยเวลา

ธรรมชาติ สร้างให้มา แล้วพากลับ
เกิดแล้วดับ ซึ่งใครใคร ไม่ปรารถนา
ก่อกรรมดี ก็มีบุญ หนุนนำพา
เป็นคุณค่า ของชีวิต ติดตัวตน

ล้อทุกข์ยั่วสุข

ถ้ามีทุกข์ เก็บทุกข์ ซุกซ่อนไว้
มิยอมให้ ทุกข์เผยอ เสนอหน้า
จนทุกข์จาง ห่างหาย สลายลา
ให้เป็นเรื่อง ธรรมดา ไม่น่ากลัว

เมื่อมีสุข แท้หรือปลอม ก็ยอมสุข
แม้แทรกทุกข์ อยู่บ้าง ก็ช่างหัว
ไม่ปล่อยสุข ซุกซน จนลืมตัว
ยะยิ้มยั่ว กับสุขทุกข์ สนุกดี

มืดตามืดใจ

ในความมืด มองอะไร ก็ไม่ชัด
ด้วยถนัด มองเห็นดี ในที่สว่าง
มืดมืดมอง เห็นเหมือน แค่เลือนลาง
ไม่กระจ่าง แจ่มชัด ถนัดตา

แต่ถ้าใจ มีมืดมิด มาปิดกั้น
จะด้นดั้น อย่างไร ให้กังขา
ถ้าใจมัว มืดมิด ปิดปัญญา
จะรุนแรง ยิ่งกว่า ตามืดมัว

ขอพร

นิมนต์พระ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อธิษฐาน
ช่วยบันดาล สิ่งดีงาม ตามปรารถนา
ทั้งโชคลาภ เนืองนอง กองมหึมา
ทุกเวลา ให้เป็นสุข ไม่ทุกข์ใด

มีแต่คน บนบาน กล่าวขานขอ
พรท่านพอ จะแจกจ่าย ได้ทั่วไหม
ไม่ว่างเว้น วันเดือนปี ที่ขอไป
ท่านจะเอา พรที่ไหน มอบให้กัน

รบกวนท่าน มากล้น จนเกินเหตุ
ไร้ขอบเขต ขอแม้ แต่ในฝัน
ดับ นิพพาน แล้วยังปลุก ขอทุกวัน
บาปไหมนั่น วิกฤติแห่ง แรงศรัทธา

ถ้าสร้างบุญ กุศลกรรม สม่ำเสมอ
ก็พบเจอ แต่สิ่งดี ที่ใฝ่หา
ไม่ต้องอิง  อ้างประกาศ อาราธนา
บุญนำพา พรเกิดได้ ในตนเอง

วาง ว่าง

ปิดประตู หัวใจ กันไหวหวั่น
ปิดตากัน เบิ่งมอง แต่ของสวย
ปิดหูไว้ กันหลงคำ ให้ร่ำรวย
ปิดจมูกด้วย กันกลิ่น ชวนยินดี

ตัดสิ่งเร้า ภายนอก ออกให้หมด
ทั้งรูปรส เสียงกลิ่น สิ้นแสงสี
ตัดตัวก่อ เกิดตัณหา บรรดามี
ให้ใจนี้ สงบว่าง วางละลง

เพราะสิ่งเร้า ทั้งมวล เย้ายวนยั่ว
ให้ลืมตัว เปลี่ยนจริต มากพิษสง
ทำจิตให้ ตามรู้ทัน อย่างมั่นคง
ก็ไม่หลง ในสิ่งเร้า..เพราะเข้าใจ