วันอาทิตย์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2567
การเดินทาง
มองด้วยตาและใจ
ปล่อยให้ตามองไปเหมือนใจเห็น
มองความเป็นจริงแท้แง่ไหนไหน
ทั้งแง่ด้อยและดีงามตามเป็นไป
มองเห็นในทุกเนื้อแท้หลายแง่มุม
หลายสิ่งอาจหลอกทั้งตาใจให้เห็นผิด
ล่อความคิดให้เห็นงามยามตีขลุม
หากตาใจคงคุณค่าสติปัญญาคุม
ไม่ตกหลุมพลางให้ไขว้เขวความ
จึงควรต้องครองตาใจให้หนักแน่น
รู้แยกแก่นเปลือกกะพี้ที่ล้นหลาม
รู้เลือกส่วนต้องการที่เหมาะดีงาม
เมื่ออยู่ท่ามสิ่งหลากหลายที่หมายมอง
วันอังคารที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2567
ไม่
ได้พ้นผ่านการ"ไม่"ในหลายเรื่อง
โดยเหตุเนื่องจากคิดกรองว่าต้อง"ไม่"
หลายปฏิเสธเหตุความคำจะทำไม
เป็นเรื่องใจรู้จำเพาะเหมาะแก่การ
เมื่อการ"ไม่"นั้นมีความดีงามกว่า
เมื่อการ"ไม่"นั้นมีค่ามหาศาล
เมื่อการ"ไม่"ได้ปรุงจริตห่างคิดพาล
เมื่อการ"ไม่"ตัดรำคาญหลายย่านยาว
อย่าถือโทษโกรธด่าถ้าผม"ไม่"
อย่าถามไถ่มากความสื่อสามหาว
ถึงจะ"ไม่"ก็มิ"ไม่"ไปทุกคราว
เจอคำกล่าวที่ต้องใจไม่"ไม่"เลย
วันอังคารที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2567
ส่งความคิด
ทุกการคิดพิจารณาหาเหตุผล
ย่อมอยู่บนความเป็นจริงสิ่งทั้งผอง
ไม่รวบรัดลากความตามตนมอง
เพราะหลายช่องยังไม่เห็นที่เป็นไป
แต่สำหรับความคิดถึงซึ่งมีบ่อย
คิดแล้วปล่อยลอยซึ้งถึงไหนไหน
ระยะทางแม้ห่างกันถึงทันใด
ความจากใจเชื่อมสู่ให้อยู่ชิด
ส่งความคิดที่เป็นห่วงสู่ปวงสหาย
ให้เสพสบายไร้ทุกข์อย่างสุขสนิท
สมประสงค์ปรารถนาใดได้ดังคิด
ครองชีวิตรุ่งเรืองต่อเนื่องไป
วันจันทร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2567
หลง?
ยืนรอไฟที่ทางเท้าเพื่อก้าวผ่าน
ไม่ลนลานแต่ลังเลเก้กังไหม
ไม่หลงทางแต่หลงเธอแสร้งเผลอไป
สัญญาณใจจึงเปิดกว้างให้ทางเดิน
ทั้งเตรียมคำคิดถ้อยสำออยอ้าง
แค่ระหว่างไฟสัญญาณไม่นานเนิ่น
มัวสอดส่ายสายตาด้วยพาเพลิน
แต่ไม่เกินการห้ามใจในทุกกรณี
ไปต่างถิ่นกลิ่นเมืองต่างเป็นอย่างเขา
เมืองใหม่เก่าก็งดงามตามวิถี
ทุกคราวมองพบมุมเด่นเห็นส่วนดี
เมื่อเมืองมีจุดขายบอกไม่หลอกตา
หาเรื่องคิดประดิษฐ์คำกำกับภาพ
ให้พอทราบสารพันเรื่องฟันฝ่า
เรื่องหลงเธอเพียงแสร้งสำแดงมา
จริงหลงกว่าหลงใหลเหนือใจมนุษย์
วันอาทิตย์ที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2567
ผจญภัย(ก่อน)วัยชรา
หลายครั้งคราวมิรู้ว่ากล้าหรือขลาด
เหมือนผงาดเผยอหน้าท้าลมหนาว
เกล็ดหิมะคละเคล้าฝนหล่นพร่างพราว
เกือบทุกก้าวยะเยือกเย็นใจเต้นแรง
พาสองเท้าเดินไปหน้าขาสั่นสั่น
ยิ่งขึ้นขั้นบันไดรายอยู่หลายแห่ง
ความมุ่งมั่นทำฮึกเหิมเริ่มสำแดง
แต่ต้องแสร้งว่ายังไหวยังไม่กลัว
ไม่ได้แก่แต่ทว่าอายุมาก
ยังพอลากสังขารผ่านได้ทั่ว
ทั้งทางตรงเนินบันไดผ่านได้ชัวร์
อาจลืมตัวลืมวัยบ้างในบางครั้ง
จึงรู้ตัวยังครองตนเป็นคนกล้า
เดินทางฝ่ากันดารได้ดังใจหวัง
แม้บางส่วนสังขารพร่องที่ต้องระวัง
ทุกอย่างยังไม่ถดถอยเรียบร้อยดี
ที่ว่าง
จัดที่ว่างข้างใจไว้คอยท่า
เผื่อใครมานั่งชิดสนิทสนม
ได้คิดร้อยถ้อยคำลำนำคม
สร้างอารมณ์ชื่นฉ่ำด้วยคำกลอน
ถึงมิเป็นเช่นกวีที่ยิ่งใหญ่
แต่เต็มใจเป็นสถานลานอักษร
ได้ร่วมคิดคำผสานการอาทร
เพื่อสร้างพรให้ผูกพันร่วมฝันเดียว
วันศุกร์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2567
ทางแยก
ทางแยก
เมื่อทางแยกมีไว้ให้เลือกผ่าน
ใครคิดอ่านอย่างไรตามใจเขา
เราจะเดินเส้นทางเหมาะอย่างเรา
รู้ทันเท่าที่จะไปในเส้นทาง
บนเส้นทางชีวิตที่มีหลายแยก
ก็ไม่แปลกที่มักอุปสรรคขวาง
ถ้าชีวิตไม่ใจเสาะหรือเปราะบาง
ก็ก้าวย่างอย่างกล้าและท้าทาย
เมื่อชีวิตเลือกทางอย่างเหมาะสม
รู้ผ่านปมเพื่อก้าวรุดถึงจุดหมาย
รู้จักครองสติปัญญาฝ่าอันตราย
จะยากง่ายก็เป็นไปตามใจเรา
วันพฤหัสบดีที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2567
สะพาน
มีสะพานทอดไว้เพื่อให้ข้าม
ได้พ้นความสมมุติมนุษย์หวง
ตัดตัณหากิเลสทุกเหตุปวง
ได้ก้าวล่วงภัยจริตจิตต้องการ
จะก้าวข้ามแต่พาบรรดากิเลส
ไม่ละเหตุแห่งผลเพื่อพ้นผ่าน
ต่อให้มีสะพานดีกี่สะพาน
ก็คงนานกว่าจะข้ามได้ตามคิด