การเดินทาง

ได้เดินทางต่างเวลามาถึงนี่

ผ่านสิ่งดีที่งดงามตามสมัย

เห็นหลายสิ่งแปรผันตามวันวัย

เหตุปัจจัยก่อให้เกื้อเหยื่อเวลา

หลายอย่างที่มีทรุดไม่หยุดหย่อน

ที่ผัดผ่อนให้ทรงทรงคงเกินหา

ถึงทุกอย่างจะเคยผ่านการพัฒนา

ก็โรยราและเริ่มร้างต่างตอนปลาย

เป็นธรรมดาสำหรับทุกสรรพสิ่ง

สื่อความจริงที่มิอาจจะคาดหมาย

แม้เป็นเพียงการมองของนอกกาย

แต่ทั้งหลายก็เป็นมาแล้วช้านาน

อาจจะมีหลายอย่างสร้างขึ้นใหม่

ต่างเงื่อนไขต่างเวลามาสืบสาน

เชื่อมรอยต่อคงลำบากยากเอาการ

เพราะรื้อฐานลงใหม่ไม่เหมือนเดิม

ถ้ารู้สร้างควรรู้สานการสืบเนื่อง

เพื่อรวมเรื่องทั้งเก่าดีมีใหม่เสริม

ส่วนใดที่ยังมีพร่องก็ต้องเติม

เป็นการเริ่มด้วยฐานสืบสานกัน

ให้ส่วนที่ทยอยร่วงร่อยหรอ

จนไปต่อก็มิไหวไกลเกินฝัน

เก็บความดีสื่อนิยามความผูกพัน

ก่อนถึงวันหมดงามตามเวลา

ได้โดยสารยานเวลามาถึงนี่

ไม่นับปีที่โดยสารผ่านฟันฝ่า

เก็บทุกประสบการณ์ที่ผ่านมา

ยังไม่ล้าการบันทึกจารึกการณ์

มองด้วยตาและใจ

 ปล่อยให้ตามองไปเหมือนใจเห็น

มองความเป็นจริงแท้แง่ไหนไหน

ทั้งแง่ด้อยและดีงามตามเป็นไป

มองเห็นในทุกเนื้อแท้หลายแง่มุม

หลายสิ่งอาจหลอกทั้งตาใจให้เห็นผิด

ล่อความคิดให้เห็นงามยามตีขลุม

หากตาใจคงคุณค่าสติปัญญาคุม

ไม่ตกหลุมพลางให้ไขว้เขวความ

จึงควรต้องครองตาใจให้หนักแน่น

รู้แยกแก่นเปลือกกะพี้ที่ล้นหลาม

รู้เลือกส่วนต้องการที่เหมาะดีงาม

เมื่ออยู่ท่ามสิ่งหลากหลายที่หมายมอง

ไม่

 ได้พ้นผ่านการ"ไม่"ในหลายเรื่อง

โดยเหตุเนื่องจากคิดกรองว่าต้อง"ไม่"

หลายปฏิเสธเหตุความคำจะทำไม

เป็นเรื่องใจรู้จำเพาะเหมาะแก่การ

เมื่อการ"ไม่"นั้นมีความดีงามกว่า

เมื่อการ"ไม่"นั้นมีค่ามหาศาล

เมื่อการ"ไม่"ได้ปรุงจริตห่างคิดพาล

เมื่อการ"ไม่"ตัดรำคาญหลายย่านยาว

อย่าถือโทษโกรธด่าถ้าผม"ไม่"

อย่าถามไถ่มากความสื่อสามหาว

ถึงจะ"ไม่"ก็มิ"ไม่"ไปทุกคราว

เจอคำกล่าวที่ต้องใจไม่"ไม่"เลย

ส่งความคิด

 

ทุกการคิดพิจารณาหาเหตุผล

ย่อมอยู่บนความเป็นจริงสิ่งทั้งผอง

ไม่รวบรัดลากความตามตนมอง

เพราะหลายช่องยังไม่เห็นที่เป็นไป

แต่สำหรับความคิดถึงซึ่งมีบ่อย

คิดแล้วปล่อยลอยซึ้งถึงไหนไหน

ระยะทางแม้ห่างกันถึงทันใด

ความจากใจเชื่อมสู่ให้อยู่ชิด

ส่งความคิดที่เป็นห่วงสู่ปวงสหาย

ให้เสพสบายไร้ทุกข์อย่างสุขสนิท

สมประสงค์ปรารถนาใดได้ดังคิด

ครองชีวิตรุ่งเรืองต่อเนื่องไป

หลง?

 ยืนรอไฟที่ทางเท้าเพื่อก้าวผ่าน

ไม่ลนลานแต่ลังเลเก้กังไหม

ไม่หลงทางแต่หลงเธอแสร้งเผลอไป

สัญญาณใจจึงเปิดกว้างให้ทางเดิน

ทั้งเตรียมคำคิดถ้อยสำออยอ้าง

แค่ระหว่างไฟสัญญาณไม่นานเนิ่น

มัวสอดส่ายสายตาด้วยพาเพลิน

แต่ไม่เกินการห้ามใจในทุกกรณี

ไปต่างถิ่นกลิ่นเมืองต่างเป็นอย่างเขา

เมืองใหม่เก่าก็งดงามตามวิถี

ทุกคราวมองพบมุมเด่นเห็นส่วนดี

เมื่อเมืองมีจุดขายบอกไม่หลอกตา

หาเรื่องคิดประดิษฐ์คำกำกับภาพ

ให้พอทราบสารพันเรื่องฟันฝ่า

เรื่องหลงเธอเพียงแสร้งสำแดงมา

จริงหลงกว่าหลงใหลเหนือใจมนุษย์

ผจญภัย(ก่อน)วัยชรา

 

หลายครั้งคราวมิรู้ว่ากล้าหรือขลาด

เหมือนผงาดเผยอหน้าท้าลมหนาว

เกล็ดหิมะคละเคล้าฝนหล่นพร่างพราว

เกือบทุกก้าวยะเยือกเย็นใจเต้นแรง

พาสองเท้าเดินไปหน้าขาสั่นสั่น

ยิ่งขึ้นขั้นบันไดรายอยู่หลายแห่ง

ความมุ่งมั่นทำฮึกเหิมเริ่มสำแดง

แต่ต้องแสร้งว่ายังไหวยังไม่กลัว

ไม่ได้แก่แต่ทว่าอายุมาก

ยังพอลากสังขารผ่านได้ทั่ว

ทั้งทางตรงเนินบันไดผ่านได้ชัวร์

อาจลืมตัวลืมวัยบ้างในบางครั้ง

จึงรู้ตัวยังครองตนเป็นคนกล้า

เดินทางฝ่ากันดารได้ดังใจหวัง

แม้บางส่วนสังขารพร่องที่ต้องระวัง

ทุกอย่างยังไม่ถดถอยเรียบร้อยดี

ที่ว่าง

 

จัดที่ว่างข้างใจไว้คอยท่า

เผื่อใครมานั่งชิดสนิทสนม

ได้คิดร้อยถ้อยคำลำนำคม

สร้างอารมณ์ชื่นฉ่ำด้วยคำกลอน

ถึงมิเป็นเช่นกวีที่ยิ่งใหญ่

แต่เต็มใจเป็นสถานลานอักษร

ได้ร่วมคิดคำผสานการอาทร

เพื่อสร้างพรให้ผูกพันร่วมฝันเดียว

ทางแยก

 ทางแยก

เมื่อทางแยกมีไว้ให้เลือกผ่าน

ใครคิดอ่านอย่างไรตามใจเขา

เราจะเดินเส้นทางเหมาะอย่างเรา

รู้ทันเท่าที่จะไปในเส้นทาง

บนเส้นทางชีวิตที่มีหลายแยก

ก็ไม่แปลกที่มักอุปสรรคขวาง

ถ้าชีวิตไม่ใจเสาะหรือเปราะบาง

ก็ก้าวย่างอย่างกล้าและท้าทาย

เมื่อชีวิตเลือกทางอย่างเหมาะสม

รู้ผ่านปมเพื่อก้าวรุดถึงจุดหมาย

รู้จักครองสติปัญญาฝ่าอันตราย

จะยากง่ายก็เป็นไปตามใจเรา

สะพาน

 มีสะพานทอดไว้เพื่อให้ข้าม

ได้พ้นความสมมุติมนุษย์หวง

ตัดตัณหากิเลสทุกเหตุปวง

ได้ก้าวล่วงภัยจริตจิตต้องการ

จะก้าวข้ามแต่พาบรรดากิเลส

ไม่ละเหตุแห่งผลเพื่อพ้นผ่าน

ต่อให้มีสะพานดีกี่สะพาน

ก็คงนานกว่าจะข้ามได้ตามคิด