สูงวัย

 ทำชีวิตที่สูงวัยเต็มใจสุข

ให้สนุกตามที่ยังมีสิทธิ์

พาตัวตนพ้นสาระขยะพิษ

ทำกายจิตให้รู้อยู่อย่างเย็น

พยายามให้แกร่งกล้าสมอายุ

มองให้ลุสาระธรรมความรู้เห็น

ทุกอย่างเป็นปัญหาธรรมดาเป็น

เลือกประเด็นที่จะหลีกหรือปลีกตัว

พิจารณาสิ่งผูกมัดกำจัดกรอบ

ที่หมายครอบยึดติดให้คิดมั่ว

ตัดทุกเหตุที่ส่งผลให้ตนกลัว

ทุกความชั่วต้องขจัดตัดออกไป

ไม่หวั่นกลัวตัวตนผจญทุกข์

เพียงทันสุขเป็นอยู่มีตรงที่ไหน

ทั้งทางโลกทางธรรมย้ำบอกไว้

จึงต้องไม่ให้ห่างสุขแล้วทุกข์ฟรี

เมื่อสูงวัยใจแกร่งเข้มแข็งกล้า

ไม่นำพาสืบเนื่องเรื่องศักด์ศรี

ผู้สูงวัยใจสว่างสร้างบารมี

ด้วยกรรมดีที่เอื้อเพื่อบุญแท้

ภูเขา -ทะเล

 

บางครั้งเดินคนเดียวเสียวความคิด

กลัวแผลงฤทธิ์พาใจให้ไขว้เขว

เดินเหนือเขื่อนแต่พาออกนอกทะเล

เพราะความเหว่หว้าหวิวปลิวลอยไป

ทำปัญญาหล่นหายไปในเกลียวคลื่น

กับเสียงครืนทะเลครางอย่างหมองไม้

ได้กลับมาเพราะคนงามตามเหนี่ยวไว้

แล้วปล่อยให้เดินเปลี่ยวอย่างเดียวดาย

หลงรูป

 เด็ดดอกไม้ ด้วยสายตา เอามาให้

พร้อมหัวใจ จางจาง กลางรอยฝัน

ใช้น้ำค้าง ต่างดอกรัก ปักแจกัน

เอาลมฟั่น เกลียวใจ มิให้คลาย

เพียงแอบมอง เหมือนว่า จะกล้ารัก

ส่งใจทัก คนงาม สื่อความหมาย

จะค่ำเช้า กลางวันเย็น ไม่เว้นวาย

เพียงทักทาย ด้วยจิต คิดไปไกล

มองด้วย ความคิด จิตไม่ว่าง

เห็นทุกอย่าง ไม่ธรรมดา พาหลงใหล

ปรากฏการณ์ ผ่านจิต อาจผิดไป

มองภาพใน ปฏิทิน แล้วจินตนาการ

ใจ

 

มีหัวใจ เก็บไว้ เพื่อให้รัก

ทั้งมีตัก เก็บไว้ เพื่อให้หนุน

ในใจมี โกดังรัก ซึ่งกักตุน

เอาไว้อุ่น รักเอื้อ เผื่อไว้เติม

แต่หัวใจ ปรากฏ หมดอายุ

บิ่นทะลุ เกินยอม ให้ซ่อมเสริม

ต้องเก็บไว้ ให้ดีดี  ณ ที่เดิม

ไม่ต้องเพิ่ม สายใยรัก มาถักทอ

จะฝันถึง

 

คืนนี้ฝัน ถึงใคร ดีไหมหนอ

ฝันไปต่อ ถ้ามีทาง ระหว่างฝัน

กลัวจะฝัน หลงทาง เสียกลางคัน

เพราะไม่มั่น หมายไป ที่ใดเลย

รอมีคน แนะทางให้ ฝันได้ถึง

แต่ทางซึ่ง จะฝันไป ที่ใครเอ่ย

จะฝันจริง หรือหลอก หรืองอกเงย

ค่อยเฉลย ว่าในฝัน เป็นฉันใด

ดอกไม้ สายลม

 

ก็เงียบเหงาเอาการบนลานกว้าง

ยามอ้างว้างห่างมิตรสนิทสนม

ยังดีที่มีดอกไม้และสายลม

ให้ชื่นชมและชื่นใจในบางคราว

ในคราวครั้งเดินทางไปต่างถิ่น

สัมผัสดินฟ้าไกลกับไอหนาว

ไม่ทันคิดฝันเฟื่องเป็นเรื่องราว

นิยายยาวแห่งชีวิตคิดไม่ทัน

จึงเพียงดูสิ่งดีดีที่เห็นได้

จารึกไว้กลางใจไม่ต้องฝัน

จะได้ไม่ฝันค้างแค่กลางคัน

ไม่ต้องปันใจเผื่อเพื่อคนงาม

มองดอกไม้มีสายลมพัดพรมผ่าน

ก็เบิกบานภายในความไหวหวาม

สงบสว่างพร่างพราวจิตคิดคำความ

ก็คล้อยตามสิ่งแวดล้อมที่ย้อมใจ

ตาม

 บางครั้งปลีกตัวตนพ้นพงหนาม

ห่างไกลความวุ่นวายหลายสถาน

เมื่อสมาธิสติค่อนจะหย่อนยาน

รับสถานการณ์บางเรื่องแล้วเคืองใจ

ภูมิปัญญาไม่กล้าแกร่งเข้มแข็งน้อย

หลายอย่างพลอยสับสนเกินทนไหว

เมื่อบ้านเมืองโดนคนเหิมเติมเชื้อไฟ

เกรงจะไหม้บ้านเมืองเรื่องร้ายแรง

พยายามตามให้ทันการปั่นกระแส

ความจริงแท้หรือเนื้อในมีอะไรแฝง

ทุกเรื่องราวการกระทำย่อมสำแดง

หลายย้อนแย้งบ่งบอกชี้ถึงฝีมือ

ต้องเตรียมตัวแต่ไม่เตรียมใจเผื่อ

เพราะไม่เชื่อเหล่าแสดงแสร้งทำซื่อ

เงียบภายในไยภายนอกออกเลื่องลือ

ควรต้องรื้อสิ่งแหลกเหลวในเร็ววัน

พร

 

สิ่งศักดิ์สิทธิ์สิ่งดีดีมีอยู่ทั่ว

อยู่ในตัวคนดีดีมีมากหลาย

เมื่อทำดีดีย่อมกันอันตราย

พรมากมายอยู่ที่ตัวและหัวใจ

พรดีดีมีอยู่ตนเป็นคนสร้าง

ไม่ต้องอ้างอาราธนามาจากไหน

"อัตตาหิ อัตตโน นาโถ"ไง

ไม่มีใครสร้างดีชั่วให้ตัวเรา

เกร็ดกลอน 4 : สั้นๆตามอารมณ์ผู้เขียน

 

สงบนิ่งแต่มิใช่ไม่รู้สึก

ทั้งตื้นลึกรู้เห็นว่าเป็นไฉน

รู้เลือกมืดหรือสว่างเส้นทางไป

ประคองใจให้มั่นคงไม่หลงทาง

สรงน้ำพระที่วัดเขาจัดให้

ชำระใจไปบ้างห่างตัณหา

คงเหลือแต่กิเลสให้เวทนา

มีปัญญาแต่เรื่องเขลาหนักเอาการ

สวัสดีทุกท่านผ่านไอร้อน

แอบซุกซ่อนไอเย็นเล่นซ่อนหา

ใจเย็นร้อนด้อยดีงามตามเวลา

ให้ทนฝ่าทุกสถานการณ์จนผ่านไป

สวัสดีปิยมิตรด้วยจิตคารวะ

ขอพรพระส่องทางสว่าสงบ

ให้ท่านดลแต่สิ่งดีที่พานพบ

ได้มีครบในสิ่งซึ่งท่านพึงมี

หมายเหตุ จะทยอยเติมเรื่อยๆครับ

เกร็ดกลอน 3 : สวัสดีวันใดก็ได้

สุขไม่สุขก็ตนเป็นคนสร้าง

ถ้าอยู่อย่างอยู่เป็นก็เห็นสุข

ไม่สนใจกับการพบพานทุกข์

เสพสนุกตามมีที่ชอบธรรม

เมื่อเป็นคนธรรมดาจิตกล้าแกร่ง

กายแข็งแรงพร้อมสรรพรับร้อนหนาว

เรียนรู้จากประสบการณ์ผ่านเรื่องราว

อยู่ยืนยาวเพราะรู้การอยู่เป็น

ให้สุขกายสบายใจไม่รู้จบ

ให้ได้พบสิ่งดีที่ปรารถนา

ให้หล่อสวยงดงามตามเวลา

ให้สูงค่าแห่งวิถีความดีงาม

.

อยากอะไรก็ขอให้ได้ตามอยาก

เรื่องที่ยากก็ขอให้ง่ายล้นเหลือ

สิ่งที่ขาดก็ขอให้ได้มาเจือ

สิ่งที่เบื่อก็ขอให้ได้ชอบแทน

ให้มีกินมีใช้ห่างไกลโรค

ให้มีโชคมีอำนาจวาสนา

ให้อายุสูงวัยโดยไม่ชรา

ให้หน้าตาเพริศพริ้มเพราะอิ่มบุญ

เพียงความคิดและจิตใจไม่ขุ่นหมอง

เราก็ครองสุขดีงามตามประสา

ทำกายแกร่งและสดใสต้านภัยชรา

เห็นคุณค่าในตัวตนทุกคนมี

ให้ทุกวันเป็นวันดีของชีวิต

ให้ทุกมิตรคือมิตรดีมีความหมาย

ให้ชีวิตปลอดทุกข์มีสุขสบาย

ให้บั้นปลายชีวิตมีแต่ดีงาม

 

เกร็ดกลอน2 : สวัสดีตามวัน

 

1.สวัสดีวันอาทิตย์

วันอาทิตย์หรือวันไหนใจเปี่ยมสุข

อยู่กับยุคปัจจุบันอันสดใส

ทำชีวิตสดชื่นฉ่ำอ่าอำไพ

ทั้งกายใจเปี่ยมสุขทุกกรณี

2. สวัสดีวันจันทร์

สวัสดีวันจันทร์อันสดใส

ปรุงแต่งใจกายงามสื่อความหมาย

กับชีวิตที่เฉิดฉันผ่องพรรณราย

ดังจันทร์ฉายแสงนวลให้ชวนชม

3. สวัสดีวันอังคาร

สวัสดีวันอังคารสำราญจิต

ท่ามกลางมิตรเพื่อนพ้องผองสหาย

ผู้ปราดเปรื่องเรืองวิชาวัยท้าทาย

สุขภาพกายแข็งแรงแกร่งเกินวัย.

4. สวัสดีวันพุธ

สวัสดีวันพุธบริสุทธิ์รัก

เพื่อทายทักปิยมิตรที่คิดถึง

ด้วยห่วงหาอาทรย้อนคำนึง

เมื่อก่อนซึ่งผูกพันสร้างสรรค์งาน

5. สวัสดีวันพฤหัสบดี

ถ้าแปลความคิดเห็นเป็นคำพูด

ก็พิสูจน์ว่าคิดเห็นเป็นไฉน

หลายสิ่งคิดมิควรเก็บไว้ในใจ

อย่าปล่อยให้บางความคิดปิดใจตน

6. สวัสดีวันศุกร์

จะศุกร์หรือไม่ศุกร์ก็สุขเถิด

เพราะเราเกิดใช่เพื่อทุกข์ยุคไหนไหน

เมื่อกุศลกรรมทำเพื่อสร้างหนทางไว้

ก็ก้าวไปในทางสุข..นะทุกคน

7.สวัสดีวันเสาร์

ให้วันเสาร์มีหลักไว้พักจิต

กรองความคิดดีงามมีความหมาย

ปกป้องกันสรรพขุ่นหลากวุ่นวาย

ปัดอันตรายทุกเหตุแห่งเภทภัย

เกร็ดกลอน1 : สวัสดีตามวัน

 1. สวัสดีวันอาทิตย์

ให้พรในตัวท่านบันดาลสุข

ละวางทุกข์ด้วยปัญญาพาสงบ

เพราะตัวท่านนั้นมีความดีครบ

พ้องพานพบสิ่งดีที่งามพร้อม

2. สวัสดีวันจันทร์

จะวันนี้หรือวันไหนเมื่อใจสงบ

ก็จะพบสิ่งดีงามมีความหมาย

ยิ่งรู้ใช้ธรรมปัญญายิ่งพาสบาย

จะสุขง่ายและสุขแท้แผ่กลางใจ

3. สวัสดีวันอังคาร

ให้อยู่เย็นเป็นสุขไร้ทุกข์โศก

อยู่กับโลกปัจจุบันอย่างหรรษา

เข้าใจโลกเห็นธรรมะ..ตถตา

รู้ธรรมดาทุกสิ่งเป็นเช่นนั้นเอง

4. สวัสดีวันพุธ

ไม่มีใครมอบทุกข์หรือสุขให้

สุขทุกข์ใดเกิดตามทุนบุญกุศล

ก่อกรรมดีย่อมจะมีสิ่งดีดล

ทุกทุกผลเกิดจากเหตุที่เจตนา

5.สวัสดีวันพฤหัสบดี

กุศลกรรมนำทางสว่างสงบ

ให้ได้พบสิ่งดีดีที่เหมาะสม

ไม่เลิศลอยไม่ด้อยค่าอิ่มอารมณ์

เป้นธรรมห่มปกป้องกันผองภัย

6. สวัสดีวันศุกร์

ถ้ารู้ธรรมถึงธรรมก็ล้ำเลิศ

ย่อมก่อเกิดบุญกุศลมากล้นหลาย

ธรรมจะช่วยปกป้องผองอันตราย

เพราะใจกายถึงวัตรปฏิบัติธรรม

7. สวัสดีวันเสาร์

ให้เป็นคนธรรมดาที่มีความสุข

รู้ทันทุกข์และดับได้ไร้ปัญหา

รู้จักเหตุปัจจัยเอื้อเหนืออัตตา

ใช้ปัญญาทางธรรมนำทางชีวิต

 

เจ็ดสิบแปด

 เป็นเท่าที่เป็นได้พอใจแล้ว

อยู่ในแนวธรรมชาติไม่ผาดโผน

ประสบการณ์ผ่านโลกไม่โชกโชน

ไม่ห้อยโหนอิงกระแสแต่อย่างใด

ใช้ชีวิตคิดว่างามตามประสา

หมั่นพัฒนาความรู้เพื่อสู่สมัย

ปรับตัวตนให้สอดรับกับวันวัย

ตามปัจจัยเอื้อเน้นความเป็นจริง

จึงเป็นอยู่เรียบง่ายแบบสายสงบ

รู้ว่าพบความงมงายในหลายสิ่ง

ที่เป็นเหมือนขยะใจจึงได้ทิ้ง

ทำตนยิ่งอยู่เรียบง่ายสบายดี

บางครั้งคราวมีปัญหาดูสาเหตุ

เป็นเพียงเศษเสี้ยวชีวิตไม่คิดหนี

สุขภาพกายถดถอยทยอยมี

ไม่เกินที่จะรักษาตามอาการ

เจ็ดสิบแปดไม่นับค่อยปรับเพิ่ม

ช่วยคอยเติมตามพลังแห่งสังขาร

หรือนับตอนร้อยกว่ากว่าถ้าอยู่นาน

จะมี"ญาณ" หรือจะ"ยาน"สักปานใด

การเดินทาง

ได้เดินทางต่างเวลามาถึงนี่

ผ่านสิ่งดีที่งดงามตามสมัย

เห็นหลายสิ่งแปรผันตามวันวัย

เหตุปัจจัยก่อให้เกื้อเหยื่อเวลา

หลายอย่างที่มีทรุดไม่หยุดหย่อน

ที่ผัดผ่อนให้ทรงทรงคงเกินหา

ถึงทุกอย่างจะเคยผ่านการพัฒนา

ก็โรยราและเริ่มร้างต่างตอนปลาย

เป็นธรรมดาสำหรับทุกสรรพสิ่ง

สื่อความจริงที่มิอาจจะคาดหมาย

แม้เป็นเพียงการมองของนอกกาย

แต่ทั้งหลายก็เป็นมาแล้วช้านาน

อาจจะมีหลายอย่างสร้างขึ้นใหม่

ต่างเงื่อนไขต่างเวลามาสืบสาน

เชื่อมรอยต่อคงลำบากยากเอาการ

เพราะรื้อฐานลงใหม่ไม่เหมือนเดิม

ถ้ารู้สร้างควรรู้สานการสืบเนื่อง

เพื่อรวมเรื่องทั้งเก่าดีมีใหม่เสริม

ส่วนใดที่ยังมีพร่องก็ต้องเติม

เป็นการเริ่มด้วยฐานสืบสานกัน

ให้ส่วนที่ทยอยร่วงร่อยหรอ

จนไปต่อก็มิไหวไกลเกินฝัน

เก็บความดีสื่อนิยามความผูกพัน

ก่อนถึงวันหมดงามตามเวลา

ได้โดยสารยานเวลามาถึงนี่

ไม่นับปีที่โดยสารผ่านฟันฝ่า

เก็บทุกประสบการณ์ที่ผ่านมา

ยังไม่ล้าการบันทึกจารึกการณ์

มองด้วยตาและใจ

 ปล่อยให้ตามองไปเหมือนใจเห็น

มองความเป็นจริงแท้แง่ไหนไหน

ทั้งแง่ด้อยและดีงามตามเป็นไป

มองเห็นในทุกเนื้อแท้หลายแง่มุม

หลายสิ่งอาจหลอกทั้งตาใจให้เห็นผิด

ล่อความคิดให้เห็นงามยามตีขลุม

หากตาใจคงคุณค่าสติปัญญาคุม

ไม่ตกหลุมพลางให้ไขว้เขวความ

จึงควรต้องครองตาใจให้หนักแน่น

รู้แยกแก่นเปลือกกะพี้ที่ล้นหลาม

รู้เลือกส่วนต้องการที่เหมาะดีงาม

เมื่ออยู่ท่ามสิ่งหลากหลายที่หมายมอง

ไม่

 ได้พ้นผ่านการ"ไม่"ในหลายเรื่อง

โดยเหตุเนื่องจากคิดกรองว่าต้อง"ไม่"

หลายปฏิเสธเหตุความคำจะทำไม

เป็นเรื่องใจรู้จำเพาะเหมาะแก่การ

เมื่อการ"ไม่"นั้นมีความดีงามกว่า

เมื่อการ"ไม่"นั้นมีค่ามหาศาล

เมื่อการ"ไม่"ได้ปรุงจริตห่างคิดพาล

เมื่อการ"ไม่"ตัดรำคาญหลายย่านยาว

อย่าถือโทษโกรธด่าถ้าผม"ไม่"

อย่าถามไถ่มากความสื่อสามหาว

ถึงจะ"ไม่"ก็มิ"ไม่"ไปทุกคราว

เจอคำกล่าวที่ต้องใจไม่"ไม่"เลย

ส่งความคิด

 

ทุกการคิดพิจารณาหาเหตุผล

ย่อมอยู่บนความเป็นจริงสิ่งทั้งผอง

ไม่รวบรัดลากความตามตนมอง

เพราะหลายช่องยังไม่เห็นที่เป็นไป

แต่สำหรับความคิดถึงซึ่งมีบ่อย

คิดแล้วปล่อยลอยซึ้งถึงไหนไหน

ระยะทางแม้ห่างกันถึงทันใด

ความจากใจเชื่อมสู่ให้อยู่ชิด

ส่งความคิดที่เป็นห่วงสู่ปวงสหาย

ให้เสพสบายไร้ทุกข์อย่างสุขสนิท

สมประสงค์ปรารถนาใดได้ดังคิด

ครองชีวิตรุ่งเรืองต่อเนื่องไป

หลง?

 ยืนรอไฟที่ทางเท้าเพื่อก้าวผ่าน

ไม่ลนลานแต่ลังเลเก้กังไหม

ไม่หลงทางแต่หลงเธอแสร้งเผลอไป

สัญญาณใจจึงเปิดกว้างให้ทางเดิน

ทั้งเตรียมคำคิดถ้อยสำออยอ้าง

แค่ระหว่างไฟสัญญาณไม่นานเนิ่น

มัวสอดส่ายสายตาด้วยพาเพลิน

แต่ไม่เกินการห้ามใจในทุกกรณี

ไปต่างถิ่นกลิ่นเมืองต่างเป็นอย่างเขา

เมืองใหม่เก่าก็งดงามตามวิถี

ทุกคราวมองพบมุมเด่นเห็นส่วนดี

เมื่อเมืองมีจุดขายบอกไม่หลอกตา

หาเรื่องคิดประดิษฐ์คำกำกับภาพ

ให้พอทราบสารพันเรื่องฟันฝ่า

เรื่องหลงเธอเพียงแสร้งสำแดงมา

จริงหลงกว่าหลงใหลเหนือใจมนุษย์

ผจญภัย(ก่อน)วัยชรา

 

หลายครั้งคราวมิรู้ว่ากล้าหรือขลาด

เหมือนผงาดเผยอหน้าท้าลมหนาว

เกล็ดหิมะคละเคล้าฝนหล่นพร่างพราว

เกือบทุกก้าวยะเยือกเย็นใจเต้นแรง

พาสองเท้าเดินไปหน้าขาสั่นสั่น

ยิ่งขึ้นขั้นบันไดรายอยู่หลายแห่ง

ความมุ่งมั่นทำฮึกเหิมเริ่มสำแดง

แต่ต้องแสร้งว่ายังไหวยังไม่กลัว

ไม่ได้แก่แต่ทว่าอายุมาก

ยังพอลากสังขารผ่านได้ทั่ว

ทั้งทางตรงเนินบันไดผ่านได้ชัวร์

อาจลืมตัวลืมวัยบ้างในบางครั้ง

จึงรู้ตัวยังครองตนเป็นคนกล้า

เดินทางฝ่ากันดารได้ดังใจหวัง

แม้บางส่วนสังขารพร่องที่ต้องระวัง

ทุกอย่างยังไม่ถดถอยเรียบร้อยดี

ที่ว่าง

 

จัดที่ว่างข้างใจไว้คอยท่า

เผื่อใครมานั่งชิดสนิทสนม

ได้คิดร้อยถ้อยคำลำนำคม

สร้างอารมณ์ชื่นฉ่ำด้วยคำกลอน

ถึงมิเป็นเช่นกวีที่ยิ่งใหญ่

แต่เต็มใจเป็นสถานลานอักษร

ได้ร่วมคิดคำผสานการอาทร

เพื่อสร้างพรให้ผูกพันร่วมฝันเดียว

ทางแยก

 ทางแยก

เมื่อทางแยกมีไว้ให้เลือกผ่าน

ใครคิดอ่านอย่างไรตามใจเขา

เราจะเดินเส้นทางเหมาะอย่างเรา

รู้ทันเท่าที่จะไปในเส้นทาง

บนเส้นทางชีวิตที่มีหลายแยก

ก็ไม่แปลกที่มักอุปสรรคขวาง

ถ้าชีวิตไม่ใจเสาะหรือเปราะบาง

ก็ก้าวย่างอย่างกล้าและท้าทาย

เมื่อชีวิตเลือกทางอย่างเหมาะสม

รู้ผ่านปมเพื่อก้าวรุดถึงจุดหมาย

รู้จักครองสติปัญญาฝ่าอันตราย

จะยากง่ายก็เป็นไปตามใจเรา

สะพาน

 มีสะพานทอดไว้เพื่อให้ข้าม

ได้พ้นความสมมุติมนุษย์หวง

ตัดตัณหากิเลสทุกเหตุปวง

ได้ก้าวล่วงภัยจริตจิตต้องการ

จะก้าวข้ามแต่พาบรรดากิเลส

ไม่ละเหตุแห่งผลเพื่อพ้นผ่าน

ต่อให้มีสะพานดีกี่สะพาน

ก็คงนานกว่าจะข้ามได้ตามคิด

โดนแย่ง

 

ยังอยู่ดีมีสุขทุกข์นิดนิด

อุณหภูมิพิษร้อนแรงมาแย่งสุข

ทั้งลมแดดแผดเผารุมเร้ารุก

ไม่สนุกทั้งใจกายร้อนร้ายแรง

รู้ว่าเป็นธรรมชาติไม่อาจฝืน

ที่หยิบยื่นแรงร้อนไม่ซ่อนแฝง

ไม่สงสารลูกนกกาตาแดงแดง

ก็อย่าแกล้งหนุ่มน้อยให้พลอยเกรียม

หายใจทิ้งบ้าง

 ยืดเวลาเพื่อหายใจทิ้งไปบ้าง

ปล่อยละวางบางสิ่งเพื่อนิ่งเฉย

หลายสิ่งที่น่าจะควรละเลย

ที่คุ้นเคยก็ควรห่างแรมร้างกัน

หยุดปล่อยใจไม่เก็บความเจ็บช้ำ

รู้หลาบจำสรรพสิ่งจริงหรือฝัน

ลดเรื่องราวที่กร้าวกร้านมานานวัน

เพื่อฝ่าฟันพ้นเรื่องร้ายรายรอบตัว

ได้มองเหมาะเฉพาะสิ่งเป็นจริงแท้

ตัดตัวแปรมากมายหลากหลายขั้ว

ที่กลับกลอกหลอกคนเราให้เมามัว

เนื้อในชั่วสร้างภาพนอกดูออกดี

หายใจทิ้งไปบ้างบางจังหวะ

อยู่สมถะแต่รู้ทัน โน่น นั่น นี่

อยู่เงียบเงียบแต่พลังนั้นยังมี

รู้บ่งชี้ดีงามด้อยถ่อยเถื่อนทราม

รูปเสียงกลิ่นรสสัมผัส

 ภาพคือภาพผ่านมาให้ตาเห็น

แสดงเป็นนิยามสื่อความหมาย

บอกแง่งามความดีตัวหรือชั่วร้าย

จำหลักลายให้เห็นความเป็นไป

เสียงเป็นเสียงจากวาจามาสู่โสต

เอื้อประโยชน์หากความจริงตามไข

ถ้าความเพี้ยนเปลี่ยนค่าสาระใด

เสียงก็ไม่ควรฟังความตามถ้อยคำ

กลิ่นทั้งหลายที่โชยมาสบนาสิก

ระรื่นริกหากกลิ่นหอมย่อมชื่นฉ่ำ

หากกลิ่นไม่พึงประสงค์บ่งบอกนำ

กลิ่นจะทำให้คนหน่ายห่างหายพ้น

รสสารพัดสัมผัสลิ้นยินดีรส

เมื่อปรากฏอร่อยดีย่อมมีผล

ทั้งถูกปากและถูกใจในผู้คน

แต่รสปนแปลกรสก็หมดดี

ในบางทีก็ดีงามยามสัมผัส

เหมือนผูกมัดกายใจในทุกที่

ให้หลงปลื้มลืมไปว่าปัญญามี

ความจริงชี้ย้อนในใจกายตา

ทั้งสัมผัสรสกลิ่นยินเสียงภาพ

ถ้าเพียงทราบว่าเป็นเช่นนั้นหนา

หลายสิ่งอาจดีงามตามเวลา

แต่คุณค่าด้อยหรือดีที่เนื้อใน

เก่าใหม่ล้วนสมมุติ

 จะเก่าหรือจะใหม่ในสมมุติ

มิใช่จุดที่จักชีพหักเห

ทุกสิ่งยังอยู่ยืนเป็นพื้นเพ

ทั้งวันเวลาก็เป็นเช่นเดิมเดิม

จะเริ่มต้นหรือวางละราคะจริต

ปรุงกายจิตก็ไม่ต้องฉลองเฉลิม

เมื่อรู้มีส่วนพร่องก็ต้องเติม

ทุกอย่างเริ่มไม่ต้องขอรอต้นปี