ป้องภัย

 เรารู้จักป้องกันภัยในธรรมชาติ

ยามฝนสาดแดดส่องปกป้องไหว

โดยไม่หวั่นยุ่งยากลำบากใจ

ผ่านพ้นไปทุกกรณีอย่างดีงาม

แต่กับภัยในตัวตนบนความคิด

มีถูกผิดดีร้ายพาน่าเกรงขาม

เมื่อใดที่เผลอจิตตรรกผิดความ

แล้วเป็นตามที่ตรรกนั้นก็อันตราย

มองนอกมองใน

 มองภายนอกหลอกตาว่าแตกต่าง

เห็นเรือนร่างผิดแผกจำแนกหมาย

นอกไม่นำจำลองลักษณ์จำหลักลาย

ไม่อาจทายจากภายนอกบอกเนื้อใน

เพราะรูปลักษณ์ภายนอกไม่บอกเนื้อ

จะรู้เมื่อได้มองเห็นเป็นจริงไฉน

อาจเหมือนกันหรือต่างห่างกันไป

อย่าเชื่อใจเพียงภายนอกอาจหลอกตา

แท้นอกในไม่ได้หลอกบอกรูปลักษณ์

ย่อมประจักษ์ทั้งนอกในใช่ปัญหา

จะรู้เห็นส่วนงามสวยด้วยปัญญา

ถ้าหากว่าไม่ตั้งธงบงการใจ

กิจกรรมเก็บภาพ

 มีกิจกรรมทำได้ทำไปเรื่อย

ยังไม่เหนื่อยยังไม่ล้าพาสนุก

อายุมากมิเป็นไรใจทันยุค

มีความสุขอันควรมีและดีงาม

หลายสิ่งที่จำได้ไม่ครบถ้วน

ก็สมควรใช้เครื่องมือถือแบกหาม

เก็บภาพแทนการจำทั้งคำความ

บันทึกตามเหตุการณ์ที่ผ่านไป

เป็นข้อดีที่ให้กล้องเกี่ยวคล้องภาพ

ซึ่งตนทราบและบ่งชี้ว่าที่ไหน

สื่อความหมายกิจกรรมทำอะไร

เก็บเป็นไฟล์ดิจิตัลพอทันยุค

ให้รู้ทัน

 ทุกครั้งที่นั่งมองนั่งตรองคิด

ปล่อยให้จิตสงบยามพบเห็น

ให้รู้ตัวและรู้ใจอะไรเป็น

รู้ประเด็นใดซ่อนหลอนตาเรา

เพราะบางสิ่งสีแสงช่วยแปลงให้

คอยหลอกใจให้โทษถ้าโฉดเขลา

ได้รอดพ้นพราะพกพาปัญญาเชาว์

รู้ทันเท่าทุกสิ่งสรรพ์ที่มันเป็น

ตามอารมณ์

 ในบางครั้งทำท่าหน้าขรึมขรึม

ตีลูกซึมเรียบเรียบทำเงียบเฉย

ไม่สื่อร้อนหรือเย็นเช่นใดเลย

ทั้งไม่เผยในจิตคิดอะไร

ก็เหมือนคนทั่วไปมิได้แปลก

ที่รู้แยกอิริยาบถปลดเงื่อนไข

ทั้งยิ้มแย้มแกมฉงนปะปนไป

เปลี่ยนเมื่อใจตีความตามอารมณ์

ทำใจ

 ไม่มีเรื่องอันใดให้ครุ่นคิด

เพียงแต่จิตไม่นิ่งเที่ยววิ่งพล่าน

จึงจำต้องกรองคำแก้รำคาญ

บันทึกผ่านเครื่องมือที่ถือไว้

ดูเหมือนการทำใจทำไม่ยาก

แต่ลำบากมากจริตที่จิตไหว

จำต้องค่อยปล่อยบ้างให้ช่างใจ

เพียงแต่ไม่ใฝ่ต่ำทำหลงทาง

ลมและคลื่น

 พริ้วลมไล่คลื่นพริ้วเหนือผิวน้ำ

เหมือนจะย้ำส่วนงามในความหมาย

ระยิบระยับวับแววช่างแพร้วพราย

คลื่นลมถ่ายจังหวะผ่านประสานกัน

ความรุนแรงเคยปรากฏก็ลดน้อย

เมื่อต่างค่อยคิดอ่านสมานฉันท์

เหมือนจะก้าวสู่ยุคแห่งการแบ่งปัน

กำแพงชั้นจะทะลายแล้วหายไป

ไปเรื่อยๆ

 วันเวลาพาวัยไปเรื่อยเรื่อย

เมื่อไม่เหนื่อยเดินต่อก็เดินไหว

มีพลังยังไม่หน่ายเรื่องหายใจ

ก้าวต่อไปทางชีวิตไม่คิดท้อ

โชว์หน้าตาแต่ตีนกาก็มาด้วย

ภาพไม่สวยแต่หุ่นดีท่าทีหล่อ

คนโพสต์เองชมเองนักเลงพอ

กำลังจ่อเข้าวัยเพชรเจ็ดสองตัว

สมมุติว่า"หลงเงา"

 ไม่หลงทางหลงท่าหลงป่าเขา

แต่หลงเงาตัวเองน่าเกรงขาม

เพราะเงาใหญ่กว่าตัวแม้ชั่วยาม

ให้ครั่นคร้ามเงาทำไมใหญ่กว่าตัว

แท้ปมด้อยคอยแสร้งแกล้งฮึกเหิม

ราวจะเติมส่วนที่ขาดวางมาดมั่ว

ใหญ่ไม่จริงก็ย่อมไม่มีใครกลัว

นอกจากหัวใจของผู้ครองเงา

เที่ยว

 ประสบการณ์ ผ่านตาหู ได้รู้เห็น

เก็บไว้เป็น วัตถุดิบ ได้หยิบฉวย

ในคราวเขียน ความคำ อาจอำนวย

ปัจจัยช่วย ให้คิดเห็น ประเด็นงาม

มีโอกาส ก็เดินทาง ไปต่างถิ่น

เผื่อยลยิน หลายเรื่อง รุ่งเรืองอร่าม

ให้ตาหู รู้รวมแยก สิ่งแปลกนาม

ไปเห็นยาม ยังไปได้..หายใจเอง

หันหลังให้

 หันหลังให้หลายอย่างในทางผ่าน

ทั้งเหตุการณ์หลายเหตุประเภทฝัน

เคยหลอกตัวหลอกหัวใจในบางวัน

หลงยึดมั่นให้สนองความต้องการ

เมื่อเป็นอยู่รู้เท่าทันทุกฝันแล้ว

ก็เดินแนวสงบสง่าอย่างกล้าหาญ

ตัวกิเลสเหตุตัณหาเป็นกว่ามาร

คอยรังควาญคอยผจญใจคนเรา

ลุงชาญ คือ LanChung

 ถ้าถามว่าวันนี้ดูดีไหม

ตอบว่าใช่ดูดีกว่าที่เห็น

ทั้งสุขกายสบายดีที่ตนเป็น

ยังอยู่เย็นสงบเงียบเรียบเรียบดี

ไม่อวดแรงแข่งขันชั้นเชิงชีพ

ไม่เร่งรีบเร็วรุกทุกวิถี

เป็นอยู่อย่างเจียมกมลเท่าตนมี

สุขเท่าที่สุขได้ไร้กังวล

ถึงไม่รู้อยู่นานถึงปานไหน

ก็อยู่ไปเท่าอยู่ได้ไม่หวังผล

เพียงรู้ทันทุกเหตุกิเลสตน

แล้วหลุดพ้นทุกสถานเป็นการดี

ทีมทัวร์หลีเป๊ะ

 หอบความรัก หนักอึ้ง มาถึงนี่

เพื่อมอบแก่ คนดี ที่เห็นเห็น

ผู้ร่วมผ่าน เรื่องราว หนาวร้อนเย็น

หล่อรวมเป็น สายใย ผูกใจกัน

ให้ทุกคน สุขกายใจ  ไม่รู้จบ

ได้พ้องพบ สิ่งดีงาม เหนือความฝัน

ทั้งทางโลก ทางธรรม ล้วนสำคัญ

รู้เท่าทัน สิ่งที่เห็น ทุกเป็นไป

จึงความรัก ที่มอบมา ว่าได้รัก

ด้วยใจจัก ส่งคิดถึง ซึ่งสดใส

ประหนึ่งสาย โซ่ทอง มาคล้องใจ

คล้องเอาไว้ กับมิตร นิจนิรันดร์

คนธรรมดา

ไม่สำคัญ ว่าตนแกร่ง เรี่ยวแรงมาก

ที่คอยลาก ตัวตนไป ในทุกแห่ง

ไม่อยากเป็น หรือทำ ฝืนสำแดง

ไม่แทรกแซง จุ้นจ้าน งานใดใด

สงบเสงี่ยม เจียมตน เป็นคนสมถะ

ได้จังหวะ ละกิจกรรม ทำงานใหญ่

ไม่ถือเปลือก เลือกนิยาม ความเป็นไป

ให้แก่นใน ตัวของตน คือคนธรรมดา

สงบๆ

ถึงแม้อยู่สงบเงียบและเรียบง่าย

กับความหมายของสงบที่พบเห็น

แม้บางทีสงบกว่าคนธรรมดาเป็น

กับความเย็นแต่ชื่นฉ่ำอย่างล้ำลึก

เหมือนทะเลในยามที่ไม่มีคลื่น

มองราบรื่นและงดงามความรู้สึก

ให้สงบสว่างจิตความคิดนึก

ลดความคึกคะนองในหัวใจคน

คิดดี ดี

 ในความมืดยังมีที่สว่าง

ในความห่างยังมีชิดสนิทสนม

ในความด้อยก็ยังมีดีให้ชม

ในโศกตรมยังมีสุขล้อทุกข์ทน

เมื่อมีมุมให้มองเกินสองด้าน

ควรกล้าหาญมองไปในทุกหน

เมื่อความคิดไม่ติดลบกลบตัวตน

ย่อมก้าวพ้นทุกวิกฤติเพราะคิดดี

คลื่น

 

ใจของเราบางทีมีคลื่นแทรก

ใจอาจแหลกเพราะต้านทานไม่ไหว

แต่ถ้าเมื่อเหตุการณ์ผ่านพ้นไป

ทุกคลื่นไม่ยั่งยืนสักคลื่นเลย

ถึงเวลาสงบสงัดปัจจัยเอื้อ

ไม่มีเรือไม่มีลมขย่มเสย

ทะเลเงียบคลื่นไม่มีเหมือนที่เคย

ท้องฟ้าเผยเปิดฟ้าน่าชื่นชม

เหมือนชีวิตที่ผ่านกันดารคลื่น

รู้หลับตื่นตามจังหวะจะเหมาะสม

เมื่อถึงคราวใจแกร่งทวีมีแหลมคม

ก้าวพ้นปมทุกวิถีคลื่นชีวิต

ใหญ่รอย

 ไม่ได้เก็บเรื่องราวไว้กล่าวถึง

กับวันซึ่งล่วงเลยเพียงเคยเห็น

ที่ผ่านมาก็เพียงผ่านการอยู่เป็น

ใช่ประเด็นให้หลงตัวหลอกหัวใจ

ไม่หลงรอยหรอยชื่อเพื่อลืออ้าง

ไม่หลงทางยึดแฝงตำแหน่งไหน

ไม่หลงถ้อยสรรเสริญเยินยอใด

ไม่หวั่นใครจะติฉินกล่าวนินทา

เมื่อเรื่องราวเหตุการณ์ได้ผ่านพ้น

เลยวังวนเกินอวดแรงแกว่งใจหา

เลิกเป็นปลื้มลืมผลงานที่ผ่านมา

คงคุณค่าด้วยสิ่งใหม่ในปัจจุบัน

รู้ในใจตนเอง

 

เก็บทุกความ รู้สึก ที่นึกคิด

จะถูกผิด ก็รู้ใน ใจตนเสมอ

มีทั้งส่วน ขาดเกิน ส่วนเยิ่นเย้อ

เมื่อใจเจอ ก็กำหนด จดจำไว้

ทั้งบาปบุญ กรรมเวร ล้วนเป็นสื่อ

ให้เลือกถือ เพื่อแนวทาง สว่างไสว

สร้างสิ่งดี ที่สว่าง อยู่กลางใจ

จิตผ่องใส สงบเย็น ก็เป็นพอ

ไม่ต้องทำ ให้ชีวิต ติดสิ่งหรู

ไม่ต้องอยู่ เหนือใคร ที่ไหนหนอ

แต่อยู่อย่าง คนมีรัก คอยถักทอ

โดยการก่อ เมตตา เกื้อการุญ