ไม่หลงทางหลงท่าหลงป่าเขา
แต่หลงเงาตัวเองน่าเกรงขาม
เพราะเงาใหญ่กว่าตัวแม้ชั่วยาม
ให้ครั่นคร้ามเงาทำไมใหญ่กว่าตัว
แท้ปมด้อยคอยแสร้งแกล้งฮึกเหิม
ราวจะเติมส่วนที่ขาดวางมาดมั่ว
ใหญ่ไม่จริงก็ย่อมไม่มีใครกลัว
นอกจากหัวใจของผู้ครองเงา
เป็นบล็อกสำหรับบันทึกและเผยแพร่บทร้อยกรอง และการนำเสนอสาระต่างๆที่ไม่ซีเรียสในเชิงวิชาการ เพื่อให้เป็นบล็อกอารมณ์ดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น