วันเกิดมีครั้งเดียวในชีวิต ถัดจากนั้นเป็นวันแก่
แก่ขึ้นทุกขณะ แก่ขึ้นทุกวัน แก่ขึ้นทุกเดือน แก่ขึ้นทุกปี
เป็นเพียงแค่ ปุถุชน บนโลกนี้
ครองวิถี ที่สันโดษ ไม่โลดโผน
ประสบการณ์ ผ่านโลก ไม่โชกโชน
เพียงแต่โหน กระแสบ้าง กับบางวัย
ได้รู้เย็น รู้ร้อนหนาว ที่ก้าวผ่าน
กร้าวแกร่งกร้าน ตามเวลา อายุขัย
มีบทเรียน หลายอย่าง ต่างความนัย
เป็นปัจจัย ให้จำจด กำหนดรู้
ไม่อยากเด่น แต่อยากดี ที่เนื้อแท้
ไม่หวังแค่ เพียงปรากฏ ภาพพจน์หรู
ไม่ต้องให้ ใครนิยม ชื่นชมชู
การเป็นอยู่ แค่ธรรมดา ประสาตน
หกรอบปี นักษัตร ยืนหยัดถึง
เป็นช่วงซึ่ง เพิ่มวัย ให้อีกหน
เจ็ดสิบสอง ปีกาล ได้ผ่านพ้น
ส่อส่งผล เพิ่มวัยให้ อยู่ได้นาน
ขอขอบคุณ วันเวลา บอกอายุ
ว่าล่วงลุ มาถึงไหน ในสังขาร
เกิดแล้วแก่ เพิ่มวัย ไปตามกาล
อาจเพิ่มผ่าน เวลาไป ถึงวัยชรา
พึงพอใจ ในสิ่งที่ มี เป็น อยู่
การก้าวสู่ ปัจจุบัน ใช่ปัญหา
กรอบชีวิต จัดวาง อย่างธรรมดา
แต่ควรค่า กับนิยาม ความเป็นคน
