จบและเริ่ม

 วันเวลามาเติมวัยเพื่อไปต่อ

ถึงรู้พอก็เห็นงามตามวิถี

แม้เวลามาเติมให้อีกหลายปี

ก็ยินดีและเต็มใจไปด้วยกัน

ได้หายใจรดเวลามานานแล้ว

ตั้งใจแน่วว่าหายใจอย่างไม่หวั่น

เดินในหนกุศลสุขทุกทุกวัน

และหมายมั่นก่อกรรมดีที่ควรเป็น

เพิ่มเวลาให้ถึงธรรมชำระจิต

ปรับจริตคิดอ่านการรู้เห็น

รู้ลดร้อนเพื่อพบสงบเย็น

รู้ประเด็นที่ควรปรับรับวันวัย

วิถีทางที่เพิ่มเพียรให้เรียนรู้

กับการอยู่ถึงวันปรัตยุบันสมัย

เห็นสิ่งเสื่อมสิ่งงามต่างความนัย

เห็นเภทภัยอันตรายในรายทาง

เมื่อเวลามาเติมวันอันสมมุติ

มาถึงจุดจบและเริ่มเสริมและสร้าง

เป็นอย่างนี้เป็นต่อไปไม่ละวาง

ทุกคนต่างก็เพิ่มวัยไปอีกปี

จึงขอส่งเจตนาดีที่ปรารถนา

อันควรค่าแห่งรักและศักดิ์ศรี

ให้ปิยมิตรและผองชนคนดีดี

"เป็นอยู่มี"เจริญสุขทุกทุกคน

สมมุติ(เอา)

 สิ่งสมมุติอาจสมอารมณ์หมาย

เหมือนสบายรื่นรมย์สมมุติสุข

บางครั้งเศร้าสุดสุดสมมุติทุกข์

สมมุติสนุกทุกเทศกาลสำราญใจ

อยู่กับการสมมุติสุดหรรษา

ทุกการคว้าสมมุติจุดไหนไหน

โลกสมมุติเรืองรองผ่องอำไพ

อาจก้าวไปโดยสมมุติให้สุดซึ้ง

ส่วนความจริงที่เห็นเป็นจริงแท้

อาจย่ำแย่หรือดีกว่าการคว้าถึง

ความจริงย่อมแปรปรวนควรคำนึง

ทุกสิ่งพึงมองให้แน่แท้หรือปลอม

พัก

 ใช้ความเงียบให้งามปรุงความคิด

ปรับกายจิตให้สงบสยบฝัน

กับชีวิตที่กร้าวกร้านมานานวัน

ยังมุ่งมั่นก้าวต่อไปแบบใฝ่ดี

การตั้งหลักพักผ่อนก่อนไปต่อ

มิใช่รอจังหวะหมายผละหนี

กรองโอกาสดีหรือด้อยมากน้อยมี

เมื่อเหมาะที่ก่อกิจกรรมก็ทำเลย

เป็นเท่าที่เป็น

 เป็นเท่าที่มีเป็นอยู่ก็หรูแล้ว

คือคนแนวธรรมดาที่ผ่าเผย

ไม่ต้องมีคนอื่นชื่นชมเชย

รู้วางเฉยคำนินทาหรือว่าชม

ด้อยหรือดีก็ที่ตนเป็นคนสร้าง

เป็นอยู่อย่างรู้จักพอก็สุขสม

สงบเงียบเรียบง่ายสบายอารมณ์

ไม่ผูกปมสร้างวิกฤติให้จิตตน

อีกทั้งไม่ใฝ่สอดรู้เรื่องผู้อื่น

ไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่าใหม่ให้สับสน

ยอมเสียสิ่งที่ควรจะสละพ้น

โดยหวังผลอันมีค่าเหนือกว่าเดิม

เป็นเพียงคนธรรมดาก็ผาสุก

ไม่ต้องปลุกหัวใจให้ฮึกเหิม

ส่วนความดีซึ่งมีอยู่ต้องรู้เติม

ให้ดีเพิ่มทุกทางอย่างดีจริง

ไม่มีชื่อเรื่อง (รักเก้อ รักคุด)

 จะคิดถึงคนดีสักกี่คิด

จะส่งจิตบอกรักสักกี่หน

จะมีใครจริงใจรักสักกี่คน

จะมีหนทางถึงรักสักกี่ทาง

ไม่มีใครเป็นสะพานเพื่อสานรัก

ไม่มีนักกล่าวถ้อยห้ามถอยห่าง

ไม่มีเสียงสนองรักหรือจักร้าง

ไม่มีว่างสักช่องไหมหัวใจเธอ

บรรจงจัดวางรักอย่างหนักแน่น

และวางแก่นรักแท้ในดวงใจเสมอ

ทั้งความจริงและในฝันก็หมั่นเจอ

ถึงรักเก้อเป็นรักคุดก็สุดรัก

เดินทาง

 การเดินทางตามวิถีของชีวิต

ด้วยกายจิตติดธรรมกรรมกุศล

เมื่อมีเหตุเภทภัยใดมาผจญ

ก็ผ่อนปรนภัยร้ายให้บรรเทา

เมื่อใช้ธรรมปัญญาเป็นอาวุธ

เป็นมนุษย์ย่อมอาจฉลาดเขลา

รู้เหตุแท้ปรุงแก้เหตุเภทภัยเบา

รู้ใช้เชาวน์ธรรมปัญญานำพาตน