จบและเริ่ม

 วันเวลามาเติมวัยเพื่อไปต่อ

ถึงรู้พอก็เห็นงามตามวิถี

แม้เวลามาเติมให้อีกหลายปี

ก็ยินดีและเต็มใจไปด้วยกัน

ได้หายใจรดเวลามานานแล้ว

ตั้งใจแน่วว่าหายใจอย่างไม่หวั่น

เดินในหนกุศลสุขทุกทุกวัน

และหมายมั่นก่อกรรมดีที่ควรเป็น

เพิ่มเวลาให้ถึงธรรมชำระจิต

ปรับจริตคิดอ่านการรู้เห็น

รู้ลดร้อนเพื่อพบสงบเย็น

รู้ประเด็นที่ควรปรับรับวันวัย

วิถีทางที่เพิ่มเพียรให้เรียนรู้

กับการอยู่ถึงวันปรัตยุบันสมัย

เห็นสิ่งเสื่อมสิ่งงามต่างความนัย

เห็นเภทภัยอันตรายในรายทาง

เมื่อเวลามาเติมวันอันสมมุติ

มาถึงจุดจบและเริ่มเสริมและสร้าง

เป็นอย่างนี้เป็นต่อไปไม่ละวาง

ทุกคนต่างก็เพิ่มวัยไปอีกปี

จึงขอส่งเจตนาดีที่ปรารถนา

อันควรค่าแห่งรักและศักดิ์ศรี

ให้ปิยมิตรและผองชนคนดีดี

"เป็นอยู่มี"เจริญสุขทุกทุกคน

สมมุติ(เอา)

 สิ่งสมมุติอาจสมอารมณ์หมาย

เหมือนสบายรื่นรมย์สมมุติสุข

บางครั้งเศร้าสุดสุดสมมุติทุกข์

สมมุติสนุกทุกเทศกาลสำราญใจ

อยู่กับการสมมุติสุดหรรษา

ทุกการคว้าสมมุติจุดไหนไหน

โลกสมมุติเรืองรองผ่องอำไพ

อาจก้าวไปโดยสมมุติให้สุดซึ้ง

ส่วนความจริงที่เห็นเป็นจริงแท้

อาจย่ำแย่หรือดีกว่าการคว้าถึง

ความจริงย่อมแปรปรวนควรคำนึง

ทุกสิ่งพึงมองให้แน่แท้หรือปลอม

พัก

 ใช้ความเงียบให้งามปรุงความคิด

ปรับกายจิตให้สงบสยบฝัน

กับชีวิตที่กร้าวกร้านมานานวัน

ยังมุ่งมั่นก้าวต่อไปแบบใฝ่ดี

การตั้งหลักพักผ่อนก่อนไปต่อ

มิใช่รอจังหวะหมายผละหนี

กรองโอกาสดีหรือด้อยมากน้อยมี

เมื่อเหมาะที่ก่อกิจกรรมก็ทำเลย

เป็นเท่าที่เป็น

 เป็นเท่าที่มีเป็นอยู่ก็หรูแล้ว

คือคนแนวธรรมดาที่ผ่าเผย

ไม่ต้องมีคนอื่นชื่นชมเชย

รู้วางเฉยคำนินทาหรือว่าชม

ด้อยหรือดีก็ที่ตนเป็นคนสร้าง

เป็นอยู่อย่างรู้จักพอก็สุขสม

สงบเงียบเรียบง่ายสบายอารมณ์

ไม่ผูกปมสร้างวิกฤติให้จิตตน

อีกทั้งไม่ใฝ่สอดรู้เรื่องผู้อื่น

ไม่รื้อฟื้นเรื่องเก่าใหม่ให้สับสน

ยอมเสียสิ่งที่ควรจะสละพ้น

โดยหวังผลอันมีค่าเหนือกว่าเดิม

เป็นเพียงคนธรรมดาก็ผาสุก

ไม่ต้องปลุกหัวใจให้ฮึกเหิม

ส่วนความดีซึ่งมีอยู่ต้องรู้เติม

ให้ดีเพิ่มทุกทางอย่างดีจริง

ไม่มีชื่อเรื่อง (รักเก้อ รักคุด)

 จะคิดถึงคนดีสักกี่คิด

จะส่งจิตบอกรักสักกี่หน

จะมีใครจริงใจรักสักกี่คน

จะมีหนทางถึงรักสักกี่ทาง

ไม่มีใครเป็นสะพานเพื่อสานรัก

ไม่มีนักกล่าวถ้อยห้ามถอยห่าง

ไม่มีเสียงสนองรักหรือจักร้าง

ไม่มีว่างสักช่องไหมหัวใจเธอ

บรรจงจัดวางรักอย่างหนักแน่น

และวางแก่นรักแท้ในดวงใจเสมอ

ทั้งความจริงและในฝันก็หมั่นเจอ

ถึงรักเก้อเป็นรักคุดก็สุดรัก

เดินทาง

 การเดินทางตามวิถีของชีวิต

ด้วยกายจิตติดธรรมกรรมกุศล

เมื่อมีเหตุเภทภัยใดมาผจญ

ก็ผ่อนปรนภัยร้ายให้บรรเทา

เมื่อใช้ธรรมปัญญาเป็นอาวุธ

เป็นมนุษย์ย่อมอาจฉลาดเขลา

รู้เหตุแท้ปรุงแก้เหตุเภทภัยเบา

รู้ใช้เชาวน์ธรรมปัญญานำพาตน

อารมณ์ไหน

 อาจสื่อความพอใจจากใบหน้า

ส่วนหน้าตาสื่ออะไรไม่เฉลย

อาจเป็นภาพอบอุ่นที่คุ้นเคย

หรือภาพเผยอะไรในอารมณ์

จะอิ่มเอียนหรือจักกระอักอ่วน

ราวโดยชวนให้ลองของขมขม

จึงสื่อผ่านทางหน้าตาไม่น่าชม

บ่งบอกปมที่รู้สึกลึกในใจ

หาก็ได้ ให้ก็ดี

 

ตราบใดที่ลมหายใจไม่หยุดนิ่ง

ต้องหาสิ่งอันดีงามตามปรารถนา

ไม่ปล่อยตนทอดอาลัยรอวัยชรา

แต่ต้องกล้าหาสิ่งปรุงบำรุงใจ

เพราะเวลาพาวัยไปเรื่อยเรื่อย

จะอยู่เฉื่อยซบเซาหงอยเหงาไฉน

เมื่อชีวิตมีหนทางยาวกว้างไกล

อย่าปล่อยให้หดสั้นกั้นทางตน

ไม่ต้องเลือกสิ่งที่ดีสุดสุด

แค่เลือกจุดที่น่าจักเกิดมรรคผล

ได้เสริมแรงแกร่งกล้าธรรมดาชน

ก้าวผ่านพ้นสิ่งยึดติดความคิดตัว

ชิม

 ไม่ชำนาญแต่ก็พอทำได้ 

น้ำผลไม้ขวดกลมผ่านบ่มหมัก

นานนานทีที่นานนานกับการพัก

ก่อนตั้งหลักกับจานอาหารคาว

หน้าตาโรยก็ปรากฏความสดชื่น

เหมือนกับตื่นจากปวงความง่วงหาว

ให้เดินทางก้าวต่อไปได้นานยาว

ร้อยเรื่องราวแห่งวันวัยไปอีกนาน

สูง หนาว ?

 

ขึ้นเขาสูงเพื่อไปกอดไอหนาว

หวังเก็บดาวมาร้อยเป็นสร้อยสาย

เจอแต่เกล็ดหิมะพะพร่างพราย

กับลมร่ายเพลงหวานผ่านหัวใจ

ปล่อยตาให้กลืนกลมอารมณ์สุข

หลบซ่อนทุกข์มิให้เห็นเป็นไฉน

นั่งรับลมห่มแดดหนาวผะผ่าวไป

มิหวั่นไหวหนาวหรืออุ่นกระตุ้นตน

ไม่ปล่อยว่างเพราะมีที่ยึดเหนี่ยว

ยังโฉบเฉี่ยวสุขสงบประสบผล

รู้จักแบกรู้จักวางอย่างอดทน

ปล่อยกมลสุขสบายเช่นกายเป็น

สบาย สบาย

 ได้รู้เห็นเพียงเท่าที่มีให้เห็น

จะร้อนเย็นทุกแห่งหนยังทนไหว

สงบเงียบเวิ้งว้างแนวกว้างไกล

ควบคุมใจให้ร้อยเรียงเคียงข้างกาย

อยู่กับว่างแต่ทำใจเหมือนไม่ว่าง

ถึงไกลห่างแต่ทว่าใจไม่ห่างหาย

รู้จักครองทุกข์สุขสนุกสบาย

ยังไม่หน่ายสิ่งดีงามทุกยามยล

ไม่ลืมหรือลืม

 หอบเสื้อผ้าสารพัดจัดมาหอบ

ทั้งของชอบของใช้หอบได้หมด

มิได้ลืมแต่ไม่ชอบหอบลาภยศ

จึงปรากฏตัวตนเพียงคนธรรมดา

แม้ครั้งคราวเดินทางไปต่างถิ่น

สัมผัสกลิ่นไอแปลกแทรกภูผา

พกแต่กายกับหัวใจเทียวไปมา

ลืมชราหรือสูงวัย..สบายใจครับ

ภัยชรา

 

เมื่อชีวิตยังต้องแบกกองทุกข์

เพียงซ่อนซุกให้ปรากฏว่าสดใส

แท้ต้องหอบสังขารผ่านโรคภัย

ล้วนเป็นไปตามวิถีชีวิตคน

มีเสื่อมถอยด้อยแรงไม่แข็งกล้า

ความชรามาเยือนเหมือนส่งผล

หลายส่วนของสังขารไม่ทานทน

หดเหี่ยวย่นโรยแรงแปลงอาการ

จึงยังต้องประคองทุกข์สุขไม่แท้

กับการแปรเปลี่ยนของกองสังขาร

ภัยชรามาจำเพาะเพราะเกิดนาน

ได้เชี่ยวชาญกับชีวิตเพราะฤทธิ์ทุกข์

ออกนอกสนาม

 เก็บเกี่ยวประสบการณ์ผ่านโลกกว้าง

หลากเส้นทางต่างวิถีมีความหมาย

เมื่อมุมมองส่องประเด็นเห็นมากมาย

ทั้งดีร้ายหลายหลากแง่ให้แปลความ

แม้นซึมซาบปลาบปลื้มใจในถิ่นที่

แต่บางทีต้องกล้าออกนอกสนาม

พบความจริงมากมายหลายนิยาม

ใช่หวังตามแต่ให้เห็นความเป็นไป

ที่แปลกตาก็รู้เห็นเป็นเพียงแปลก

เพราะจำแนกเรื่องราวว่าเก่าใหม่

อาจแปลกตาแต่รู้แยกไม่แปลกใจ

จะใกล้ไกลมองลึกลึก..รู้สึกดี

สวัสดีมีสุข

 

จะวันนี้หรือวันไหนเมื่อใจสุข

นิรทุกข์ห่างหายสบายเสมอ

ประสบสิ่งสารพันอันควรเจอ

สนองเสนอสู่สมอารมณ์ปอง

ยินวาจาที่ไพเราะเสนาะโสต

ยังประโยชน์เลิศล้ำบำรุงสมอง

ทั้งตาเห็นสาระธรรมแท้ทำนอง

พินิจของที่เป็นจริงทุกสิ่งไป

ทุกสัมผัสกลิ่นเสียงรสปรากฏรู้

เป็นมีอยู่ดูแนวทางสว่างไสว

มองธรรมชาติรอบข้างอย่างเข้าใจ

สบสิ่งไหนรู้ว่าเป็นเช่นนั้นเอง

สุข

 เอาความสุข มาพินิจ เพราะคิดสุข

ละลายทุกข์ ให้จาง และห่างหาย

ทุกจริต เมื่อคิดฝัน ห่างอันตราย

สร้างเรียบง่าย ให้ชีวิต ติดธรรมดา

ลดต้นทุน เสริมแต่ง แพงเกินเหตุ

ลดกิเลส ความอยาก หลากตัณหา

ไม่ประมาท ทางชีวิต ผลิตปัญญา

สงบสง่า ทุกเป็นอยู่ อย่างรู้ควร

บานก็บาน

 

ถึงคราวบานก็บานอย่างหาญกล้า

ไม่ด้อยค่าตัวตนให้หม่นหมอง

เด่นหรือด้อยใช่ที่ค่าตาคนมอง

อยู่ที่ครองความดีชั่วในตัวตน

เมื่อเปิดเผยแง่งามตามธรรมชาติ

งามพิลาสชัดแจ้งในแห่งหน

ความจริงที่ไม่แสร้งแปลงปลอมปน

ก้าวผ่านพ้นถ้อยคำใดใครติชม

งาม(นอก-ใน)

 

จากภายนอกดูดีเพราะสีสวย

ภายในด้วยเนื้อดีกว่าที่เห็น

เมื่อดีนอกบอกในฉันใดเป็น

สื่อประเด็นแห่งความดีงามพร้อม

บ้างภายนอกหลอกตาดังว่าสวย

ดูงามด้วยเสริมแต่งแปลงกลิ่นหอม

แต่เนื้อในไม่มีค่าเพราะว่าปลอม

ดีแท้ย่อมคงความงามตามเป็นจริง

จะเลือกอะไรก็ตาม : ก่อนเลือก

 

ถ้าหลงคำสำเนียงเสียงกล่าวอ้าง

แล้วถือข้างอย่างนั้นเป็นมั่นหมาย

ลืมตริตรองด้วยปัญญาว่าดีร้าย

จนสุดท้ายหลายแง่มุมคือหลุมพลาง

ไม่ลืมตนปนประมาทจนขาดสติ

คิดอ่านตริตรองชัดสิ่งขัดขวาง

มองให้เห็นสิ่งดีร้ายทั่วรายทาง

แล้วเลือกข้างอย่างผู้รอบรู้ความ

หมายเหตุแห่งวัย : จาก77 สู่ 78

 ผ่านมาได้อีกปียังดีอยู่

ยังเห็นรู้ดีงามตามวิถี

ยังได้สร้างสิ่งเกื้อเพื่อสิ่งดี

เพิ่มทวีกุศลกรรมกับธรรมแท้

วันเวลาที่เคลื่อนเตือนให้คิด

ที่พลาดผิดให้เวลารักษาแผล

ถึงเข้มแข็งก็มีซ่อนความอ่อนแอ

เคยยอมแพ้และท้อก็หลายคราว

เพราะมัวหลงด้วยเหตุกิเลสตัณหา

หลงไขว่คว้ากอบเก็บจนเหน็บหนาว

เมื่อปัญญาเกิดก็เห็นเป็นเรื่องราว

นิยายยาวแห่งชีวิตเป็นปริศนาธรรม

เดินหน้า มองหลัง

 หลายหลายครั้งตั้งใจเดินไปหน้า

แต่เหมือนว่ายังคิดเรื่องเบื้องหนหลัง

เพราะอดีตเริ่มเสริมสร้างทางแห่งพลัง

ก่อความหวังให้มาถึงซึ่งบัจจุบัน

อดีตเป็นบทเรียนพากเพียรพบ

ให้ประสบทางทุกแง่ที่แปรผัน

สร้างเสริมชีพให้มีค่ามามากครัน

ทำความฝันให้เป็นจริงในสิ่งควร

มองความหลังเพื่อก้าวไปในจุดหมาย

หลบอันตรายหนามไหน่ใดขีดข่วน

เมื่อรู้ทางจังหวะที่เห็นดีล้วน

อาจสู้สวนหรือหลีกหลบสงบความ

ไปวัดให้ถึงวัด

 

เมื่อไปวัด พร้อมพาใจ ไปถึงวัด

และได้ตัด กิเลสบ้าง แม้บางส่วน

สงบจิต คิดทางดี  ที่เหมาะควร

ได้ทบทวน ทุกกิจกรรม ที่ทำมา

พิจารณา ลดเลิกละ สิ่งอกุศล

นำพาตน ถึงธรรมะ ในพระศาสนา

เป็นฆราวาส ปุถุชน คนธรรมดา

ที่ปรารถนา ถึงธรรมแท้ ทุกแง่ธรรม

ทักทาย ให้กำลังใจ

 

ใช่โบกมือ สื่อความว่า ลาก่อนนะ

โบกเพื่อจะ ทักทายกัน อย่าหวั่นไหว

เธออยู่นั่น ฉันอยู่นี่ มิเป็นไร

ส่งแรงใจ ให้กันบ้าง บางเวลา

เพียงความคิด จิตใจดี มีความรัก

หมั่นตระหนัก รู้คุณชาติ ศาสนา

จงรักใน พระมหากษัตริย์ ด้วยศรัทธา

จึงโบก(มือ)มา เป็นแรงใจ ให้ทุกคน

มอง

 

ถึงสองตาเพ่งมองสองตาเห็น

ทุกสิ่งเป็นเช่นไรเห็นไม่หมด

ในบางสิ่งบางวิถีมีเคี้ยวคด

บ้างปรากฏให้เห็นไม่เป็นจริง

เห็นแต่งามตามไม่ทันเขาปั้นแต่ง

ให้สำแดงเป็นอยู่มีดีทุกสิ่ง

ปรับคำรามให้เสนาะฟังเพราะพริ้ง

กลับกลอกกลิ้งมิให้ใครไล่ทัน

จึงตาหูต้องรู้เห็นไม่เน้นกระแส

รู้เนื้อแท้แห่งความจริงไม่อิงฝัน

ใช้ปัญญาสติพินิจคิดหลายชั้น

เห็นสิ่งนั้นโดยตริตรองอย่างถ่องแท้

เขียวจี๊ด

 เป็นเรื่องของ สีเขียว ที่เปรี้ยวจี๊ด

น่าใช้กรีด ขย่มปวง ลับลวงหวาน

ใช้ความเปรี้ยว ให้เป็น เช่นปราการ

ป้องกันมาร มวลอมิตร ที่คิดร้าย

หลายความคิด ที่ซับซ้อน ต้องย้อนคิด

เพราะมีผิด เหนือกว่าผิด วิปริตหลาย

ความชั่วดี ที่เหลื่อมกัน ล้วนอันตราย

โดยเป้าหมาย คลุมเคลือ ปิดเนื้อแท้

มิใช่ใจ จะจำยอม เป็นด้อมสี

แยกด้อยดี จึงเห็นควร สวนกระแส

เมื่อรักชาติ ศาสน์กษัตริย์ ประหวัดแด

ถ้าไม่แก้ ก็วิกฤติ พิษการเมือง

มิใช่อยู่อยู่ก็ชูดอก

 เพราะมิใช่ อยู่อยู่ ก็ชูดอก

ต้นรากงอก จากดิน ถิ่นไหนไหน

เริ่มจากอ่อน เจริญแก่ แผ่กิ่งใบ

กว่าจะได้ ชูช่อดอก ออกงามตา

ทุกกรณี มีเรื่องราว ให้กล่าวถึง

เบื้องหลังซึ่ง สื่อความ ให้ถามหา

กับเรื่องราว ทั้งร้ายดี ที่เป็นมา

มิใช่ว่า เกิดมามี แล้วดีเลย

สรรพสิ่ง ทั้งร้ายดี มีกำพืด

ที่โยงยืด สืบสายมา อาจผ่าเผย

ทุกพัฒนา สื่อบอก ความงอกเงย

ความเฉลย ด้อยหรือดี ที่พฤติกรรม

วันเกิด..วันแก่

 

 

วันเกิดบอก วันเวลา ว่าแก่เพิ่ม

ไม่ต้องเติม คำอวย ช่วยเสริมส่ง

เพราะวันนี้ คงมีแต่ แก่ชราลง

ต้องรู้ปลง เลขวัยย้ำ บอกธรรมดา

เป็นอยู่มี อย่างที่เป็น ที่เห็นได้

เงื่อนไขใต้ โลกธรรม นำวาสนา

และเข้าใจ ไตรลักษณ์ ประจักษ์มา

ย่อมเหนือค่า กว่าพรใด ที่ใครอวย

หมายเหตุ:เดือนกรกฎาคม เป็นเดือนเกิดของผู้เขียน แต่ไม่บอกว่าวันไหน

เป็นสุขได้ทุกข์ที่

 

เราอาจหาความสุขได้ทุกที่

เป็นอยู่มีธรรมดาก็ผาสุก

เมื่อรู้จักวางบ้างก็ห่างทุกข์

เดินตามยุคตามสมัยไม่กังวล

เมื่อคิดดีทำดีเหมือนที่คิด

กุศลจิตส่องทางสร้างกุศล

จิตสงบย่อมผ่อนลดร้อนรน

ก็ครองคนสงบสุขไม่ทุกข์ใด

หิว

 ยามกายหิว ก็พึ่งพา เรื่องอาหาร

รับประทาน เพื่อประทัง ยังชีพไหว

กินแค่อิ่ม เพื่อพลังพอ ก้าวต่อไป

โดยจะไม่ กินเพลิน เกินจำเป็น

ยามใจหิว กระหาย มักหลายเรื่อง

สิ่งสืบเนื่อง ความอยาก ยากรู้เห็น

เพราะใจอยาก ไม่จบ ครบประเด็น

ต้องลำเค็ญ หากสนอง ใจต้องการ

ตัวตน ณ วันนี้

 

คือตัวตน วันนี้ ที่เห็นได้

มีการไว้ ให้เห็น เน้นบางส่วน

ให้พอเห็น ว่าเจริญ มาเกินควร

ทุกสิ่งล้วน สร้างสม มานมนาน

ยังไม่แก่ แต่ทว่า อายุมาก

ยังไม่อยาก นับรอบปี ที่พ้นผ่าน

มีสมถะ สุขสงบ ให้พบพาน

พาสังขาร ห่างเหตุ กิเลสภัย.

เอื้อ

 

เห็นรอยยิ้มยินดีที่เธอยิ้ม

ร่องรอยปริ่มเปรมสุขทุกสมัย

บรรเจิดจิตคิดเอื้อเหนือวันวัย

สือปราศรัยด้วยจิตมิตรไมตรี

ถ้าทุกอย่างในวันนี้มีกูลเกื้อ

ช่วยแผ่เผื่อเอื้อสุขกันทุกที่

จะลดร้อนผ่อนร้ายให้เป็นดี

ทุกสิ่งมีพอจะเอื้อเพื่อทุกคน

ป่ายาง (สวนยาง)

 คิดถึง "ป่ายาง"

เมื่อตอนเด็กเล็กอยู่รู้จำได้

กับต้นไม้ชนิดนี้ที่คอยหนุน

จากหลายกรีดมาเป็นดังเช่นทุน

ส่งเสริมคุณอเนกอนันต์ทางปัญญา

ได้เรียนรู้และรู้เรียนสังเวียนชีวิต

รู้ถูกผิดด้อยดีงามตามประสา

จนเติบโตเป็นผู้ใหญ่สู่วัยชรา

ยังจำค่าปัจจัยเอื้อเกื้อกูลตน

ปลีก

จะปลีกตัวปลีกใจปลีกไม่พ้น

ความกังวลห่วงสนิทยังคิดถึง

ยังห่วงหายังอาวรณ์ย้อนคำนึง

กับท่านซึ่งเคยจุนเจือเอื้ออาทร

จึงปลีกตัวแค่สงบเพื่อพบวิเวก

เป็นปัจเจกชนที่ยังมีสังหรณ์

คาดรู้เหตุรู้ปัจจัยในทางจร

ต้องสังวรในทุกเหตุทุกเจตนา

 

เลือก

 

ยังต้องเลือก พิจารณา กว่าจะซื้อ

เหตุผลคือ หาของดี ที่เหมาะสม

โดยไม่ต้อง ตามแง่ กระแสนิยม

ที่ต้องงม หานิยาม ความเป็นจริง

บางอย่างดี แต่กังขา ว่าปนเปื้อน

ปนพิษเหมือน เสริมยา น่าเกรงกริ่ง

ที่เลือกมา ยังนึกพรั่น หวั่นประวิง

กลัวเจอสิ่ง ที่เป็นของ เกินต้องการ

มอง

 

เมื่อเพ่งมองของสวยด้วยจิตว่าง

สิ่งรอบข้างทั้งหมดก็สดใส

เห็นความงามและความดีที่อำไพ

เห็นปัจจัยที่เอื้อความงดงามนั้น

เมื่อไม่มีสิ่งบังใจไขว้ความคิด

ไม่ปล่อยจิตคล้อยตามแง่กระแสฝัน

เห็นความจริงที่เป็นจริงทุกสิ่งอัน

ก็รู้ทันทั้งดีร้ายหลายหลายกรณี

พัก

 

เหนื่อยไม่เหนื่อยก็จักรู้พักบ้าง

เป็นอยู่อย่างรู้ระวังเรื่องสังขาร

เมื่ออยู่ในวัยค่อนจะหย่อนยาน

ตรากตรำนานจนเกินไปก็ไม่ดี

หลายหลายอย่างที่ไม่เหมือนใจนึก

ใจยังคึกแต่ส่วนกายเริ่มหน่ายหนี

หากอวดแรงทำแกร่งกล้าว่าพลังมี

ความจริงชี้บอกความจริงในสิ่งเป็น

นอก_ใน

 

แดดจะร้อนไม่อ่อนล้าก็ฝ่าแดด

เพียงอย่าแผดเผาไหม้ให้คล้ำผิว

ได้ใกล้ชิดสนิทเสน่ห์ไอทะเลปลิว

ให้ใจลิ่วลอยเหินเพลินกับร้อน

ถึงแม้ลมแดดเปรี้ยงสักเพียงไหน

แต่ที่ใจรับทราบเหมือนภาพหลอน

อุณหภูมิธรรมชาติอาจสะท้อน

แต่ไม่ย้อนฝ่าผ่านแรงกำแพงใจ

บานเพิ่อโรย

 

บานเพื่อโรย

ถึงเล็กเล็ก ก็งดงาม ตามประสา

สวยสง่า ชูชันช่อ อย่างบริสุทธิ์

บานเพื่อโรย ขึ้นเพื่อลง ทรงเพื่อทรุด

ดีทั้งจุด เริ่มและจบ สบสวยงาม

กล้วยไม้เล็ก นี้หรือ คือเข็มขาว

สื่อเรื่องราว ตอกย้ำ บางคำถาม

ผลิดอกมา แล้วคงอยู่ เพียงครู่ยาม

โรยไปตาม วันเวลา ไม่ช้านาน

สวยมากน้อย ด้อยหรือใหญ่ ก็ไม่แกร่ง

เพราะเกินแรง  ฝืนพลัง ของสังขาร

ย่อมโทรมทรุด เกินหยุดห้าม ไปตามกาล

คงก้าวผ่าน  อดีตเยี่ยง เพียงเคยเป็น

อยู่กับปัจจุบัน

อดีตที่ไม่ควรจำทำลืมบ้าง

แล้วอยู่อย่างปัจจุบันที่หรรษา

เพราะที่ผ่านนั้นหรือคือธรรมดา

ทั้งเข้ามาและจากไปไม่ยั่งยืน

ยึดตามหลักโลกธรรมนำมาใช้

ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนไปไม่อาจฝืน

อาจตกต่ำย่ำแย่แต่พลิกฟื้น

ราวกลางคืนเป็นกลางวันเช่นนั้นเอง

เมื่ออยู่กับปัจจุบันเลิกหวั่นหวาด

ไม่คิดขยาดแต่กลับกระฉับกระเฉง

เพราะรู้ทันสิ่งสมมุติมนุษย์เกรง

เพียงแค่เคร่งธรรมปัญญานำพาตน
 

มองเมืองมองคน

 ทั้งสองตาคอยส่องที่มองเห็น

เก็บภาพเป็นที่ระลึกไว้นึกถึง

เพราะอาจมีบางภาพที่ซาบซึ้ง

เมื่อครั้งหนึ่งเคยผ่านบ้านเมืองนี้

สงบเงียบงามเรียบร้อยไม่ด้อยค่า

สะอาดตาพาสุขกายหลายถิ่นที่

สื่อเอกลักษณ์ของเมืองรุ่งเรืองทวี

และบ่งชี้ระเบียบวินัยแห่งใจคน

ท้องฟ้า ทะเล และ..

 คอยรอฟ้าเมฆลมมาห่มคลื่น

ตะวันยื่นแสงฉาบทาบทอผิว

ละลอกคลื่นระยิบกะพริบพริ้ว

ใจเจียนปลิวหายวับไปกับลม

ได้อาศัยสะพานเป็นด่านกั้น

เพื่อก่อฝันยามผ่านผสานผสม

ทั้งทะเลเมฆลมฟ้าน่าชื่นชม

เห็นกลืนกลมชวนสนุกทุกมุมมอง

เป็นไอน้ำและไอดินในถิ่นที่

อากาศดีมีแง่งามทุกยามส่อง

เด่นสะพานเลียบเมืองดูเรืองรอง

ชวนให้ตรองคิดฝันสวรรค์ทะเล

#สะพานชลมารควิถี

ความพอดี ที่พอดี

 

ถ้าเติมความพอดีให้ชีวิต

สนองจิตจริตดีที่สรรหา

ไม่ประวิงสิ่งเสียไปไหนได้มา

มองคุณค่าแก่สิ่งที่ยังมีคุณ

มีไม่มากเกินไปและไม่ขาด

ไม่ต้องคาดหวังเผื่อใครเกื้อหนุน

ไม่กินแรงไม่ออมแรงหรือแย่งตุน

ทุกคนจุนใจเจือต่างเอื้อกัน

เติมพอดีที่งามอร่ามร่วม

สังคมรวมมีการสมานฉันท์

ส่งเสริมดีที่ร้ายก็คลายพลัน

ร่วมแบ่งปันสุขทวีที่ถาวร

เวลา

 จะยื้อยุดหยุดเวลาว่าอย่าผ่าน

พักนานนานอยู่กับที่จะดีเหลือ

ตัดอดีตอนาคตให้หมดเชื้อ

ให้คงเหลือปัจจุบันเช่นวันนี้

แต่บางคนบนทางระหว่างฝัน

รอถึงวันอันพ้นทุกข์ได้สุขขี

อยากเร่งวันเวลาอย่าช้าที

เร่งเร็วรี่สู่วันใหม่อย่าได้ช้า

สำหรับผู้ติดในสุขสนุกสนาน

นานไม่นานอย่างไรก็ไม่ว่า

เพียงไม่ทุกข์สนุกใดขอให้มา

วันเวลาผ่านอย่างไรไม่กังวล

จะยื้อยุดหยุดเวลาหาได้ไม่

อดีตไปปัจจุบันมาอย่าสับสน

เวลาเอื้อให้เท่าทันกันทุกคน

แต่เกิดผลจากเวลาค่าต่างกัน

เล่น เล่นๆ

 

แก่ไม่แก่ก็ปรับใจให้ทันยุค

สุขไม่สุขก็กดรูดพิสูจน์สมอง

ทั้งแต่งรูปเรียงคำเป็นทำนอง

บางทีต้องแปลความตามเนื้องาน

บางทีดูเหมือนเล่นเห็นเห็นอยู่

แท้เพ่งดูหน้าจอไปผ่านไม่ผ่าน

บ้างปล่อยใจรวยรินจินตนาการ

ให้เบ่งบานที่ลานใจใครบางคน

มีเครื่องมือซื้อใส่ไว้ในเครื่อง

ก็ไม่เปลืองเมื่อใช้แล้วได้ผล

จะคิดเขียนทำอะไรตามใจตน

ได้ทุกหนทุกแห่งที่มีความคิด

สายสงบ

 เป็นตัวตนคนธรรมดามามือเปล่า

เพียงหอบเอาบุญกรรมนำมาด้วย

มีปัจจัยในทางธรรมเอื้ออำนวย

เสริมส่งช่วยส่องทางสว่างมา

สงบเงียบเรียบง่ายเป็นสายสงบ

ไม่เจนจบโลกชีวิตหลากปริศนา

ด้วยครรลองครองตนคนธรรมดา

ไม่ปรารถนาดังเด่นดีที่เหนือใคร

อดีต-ปัจจุบัน

 

ทุกทุกที่มีเรื่องราวให้กล่าวถึง

เป็นเรื่องซึ่งดีงามมีความหมาย

และเรื่องที่โรมรันฝ่าอันตราย

มีทำลายมีสร้างสรรค์สืบกันมา

เป็นประวัติที่สะท้อนย้อนผ่านยุค

อาจจะปลุกวิญญาณผู้หาญกล้า

และอาจเป็นแนวทางเอื้อเพื่อพัฒนา

เพื่อรักษาสิ่งที่รักอย่างสมัครใจ

ทุกอย่างเป็นปัจจัยให้ได้เรียนรู้

ที่เป็นอยู่มีรกรากมาจากไหน

ปัจจุบันจะสรรค์สร้างกันอย่างไร

ถ้าอดีตไม่มีใครสร้างอย่างที่เป็น

ระวังคนหลอกคน

 คนจะดีที่พฤติกรรมเหนือคำพูด

ซึ่งพิสูจน์ด้อยดีงามทรามถ่อยเถื่อน

หรือแสร้งดีแต่ถ้อยคำพร่ำเลอะเลือน

ทำตนหมือนเป็นตามบทกำหนดมา

เวลาอ่านหรือฟังความตามสื่อเสนอ

ไม่ควรเผลอเห็นดีงามตามเนื้อหา

ควรตรวจสอบให้เป็นเห็นเจตนา

ประเมินค่าเรื่องราวข่าวสารนั้น

อย่าปล่อยใจให้เห็นงามตามสิ่งล่อ

ฉลาดพอไม่ตามใจเรื่องในฝัน

รู้จักแยกไหนดีชั่วพ้นพัวพัน

รู้ป้องกันคนหลอกคนให้พ้นทาง

ชมนม(ชีส)

 ใช้เพียงตามองไม่รู้ดูไม่เห็น

ว่ามันเป็นอย่างไรทำใจฉงน

คือของแท้หรือนี่มีปลอมปน

แท้คือผลพัฒนามาจากนม

ฝ

จึงไม่ได้มาชมนมขาวขาว

ชมเรื่องราวชีสที่มีปั่นบ่ม

แปรรูปเสร็จมีขายให้และชม

ได้แต่ดมไอหอมหอม..ไม่พร้อมชิม

มองตน ปรับตัว

 

ถ้ามองตนให้เหมือนมองส่องคนอื่น

ไม่ต้องฝืนกรอบการคิดเป็นปริศนา

ให้มองตนเห็นตัวตนคือคนธรรมดา

ไม่เหนือกว่าหรือต่ำต้อยด้อยกว่าใคร

ด้วยดวงตาและหัวใจไม่เอียงข้าง

รู้ทุกอย่างตนได้เห็นเป็นแบบไหน

ได้มองชัดว่าตนเป็นเช่นอย่างไร

มีส่วนไหนเด่นหรือด้อยมากน้อยนัก

ได้หยุดมองความเป็นไปในชีวิต

ทั้งความคิดจิตใจนิสัยหลัก

ปรับชีวิตให้เป็นไปตามใจรัก

อย่างรู้จักตนเองดีที่เป็นจริง

ไปศาล

 

พิจารณาตัวตนจนเป็นนิจ

รู้ถูกผิดรู้ดีงามทุกความหมาย

ดำรงอยู่สงบสง่าอย่างท้าทาย

สุขสบายสไตล์ตนเองไม่เกรงใคร

ไม่มีความขัดแย้งพลิกแพลงถ้อย

ไร้ร่องรอยความผิดคิดการไฉน

ไม่ต้องสืบหาความจริงสิ่งเป็นไป

ก็เพราะใจตนรู้เห็นประเด็นความ

มาศาลโลกกลัวใครไปยื่นฟ้อง

ทุกคำร้องต้องตกไปไม่ต้องถาม

ไม่มีโจทก์และจำเลยให้เอ่ยนาม

ให้ชมตามสบายใจ..ไกด์บรรยาย