ได้รู้เห็นเพียงเท่าที่มีให้เห็น
จะร้อนเย็นทุกแห่งหนยังทนไหว
สงบเงียบเวิ้งว้างแนวกว้างไกล
ควบคุมใจให้ร้อยเรียงเคียงข้างกาย
อยู่กับว่างแต่ทำใจเหมือนไม่ว่าง
ถึงไกลห่างแต่ทว่าใจไม่ห่างหาย
รู้จักครองทุกข์สุขสนุกสบาย
ยังไม่หน่ายสิ่งดีงามทุกยามยล
จะร้อนเย็นทุกแห่งหนยังทนไหว
สงบเงียบเวิ้งว้างแนวกว้างไกล
ควบคุมใจให้ร้อยเรียงเคียงข้างกาย
อยู่กับว่างแต่ทำใจเหมือนไม่ว่าง
ถึงไกลห่างแต่ทว่าใจไม่ห่างหาย
รู้จักครองทุกข์สุขสนุกสบาย
ยังไม่หน่ายสิ่งดีงามทุกยามยล
ทั้งของชอบของใช้หอบได้หมด
มิได้ลืมแต่ไม่ชอบหอบลาภยศ
จึงปรากฏตัวตนเพียงคนธรรมดา
แม้ครั้งคราวเดินทางไปต่างถิ่น
สัมผัสกลิ่นไอแปลกแทรกภูผา
พกแต่กายกับหัวใจเทียวไปมา
ลืมชราหรือสูงวัย..สบายใจครับ
เมื่อชีวิตยังต้องแบกกองทุกข์
เพียงซ่อนซุกให้ปรากฏว่าสดใส
แท้ต้องหอบสังขารผ่านโรคภัย
ล้วนเป็นไปตามวิถีชีวิตคน
มีเสื่อมถอยด้อยแรงไม่แข็งกล้า
ความชรามาเยือนเหมือนส่งผล
หลายส่วนของสังขารไม่ทานทน
หดเหี่ยวย่นโรยแรงแปลงอาการ
จึงยังต้องประคองทุกข์สุขไม่แท้
กับการแปรเปลี่ยนของกองสังขาร
ภัยชรามาจำเพาะเพราะเกิดนาน
ได้เชี่ยวชาญกับชีวิตเพราะฤทธิ์ทุกข์
หลากเส้นทางต่างวิถีมีความหมาย
เมื่อมุมมองส่องประเด็นเห็นมากมาย
ทั้งดีร้ายหลายหลากแง่ให้แปลความ
แม้นซึมซาบปลาบปลื้มใจในถิ่นที่
แต่บางทีต้องกล้าออกนอกสนาม
พบความจริงมากมายหลายนิยาม
ใช่หวังตามแต่ให้เห็นความเป็นไป
ที่แปลกตาก็รู้เห็นเป็นเพียงแปลก
เพราะจำแนกเรื่องราวว่าเก่าใหม่
อาจแปลกตาแต่รู้แยกไม่แปลกใจ
จะใกล้ไกลมองลึกลึก..รู้สึกดี