วันอาทิตย์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2566

สบาย สบาย


 ได้รู้เห็นเพียงเท่าที่มีให้เห็น

จะร้อนเย็นทุกแห่งหนยังทนไหว

สงบเงียบเวิ้งว้างแนวกว้างไกล

ควบคุมใจให้ร้อยเรียงเคียงข้างกาย


อยู่กับว่างแต่ทำใจเหมือนไม่ว่าง

ถึงไกลห่างแต่ทว่าใจไม่ห่างหาย

รู้จักครองทุกข์สุขสนุกสบาย

ยังไม่หน่ายสิ่งดีงามทุกยามยล

วันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2566

ไม่ลืมหรือลืม


 หอบเสื้อผ้าสารพัดจัดมาหอบ

ทั้งของชอบของใช้หอบได้หมด

มิได้ลืมแต่ไม่ชอบหอบลาภยศ

จึงปรากฏตัวตนเพียงคนธรรมดา


แม้ครั้งคราวเดินทางไปต่างถิ่น

สัมผัสกลิ่นไอแปลกแทรกภูผา

พกแต่กายกับหัวใจเทียวไปมา

ลืมชราหรือสูงวัย..สบายใจครับ

วันอังคารที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2566

ภัยชรา


 

เมื่อชีวิตยังต้องแบกกองทุกข์

เพียงซ่อนซุกให้ปรากฏว่าสดใส

แท้ต้องหอบสังขารผ่านโรคภัย

ล้วนเป็นไปตามวิถีชีวิตคน


มีเสื่อมถอยด้อยแรงไม่แข็งกล้า

ความชรามาเยือนเหมือนส่งผล

หลายส่วนของสังขารไม่ทานทน

หดเหี่ยวย่นโรยแรงแปลงอาการ


จึงยังต้องประคองทุกข์สุขไม่แท้

กับการแปรเปลี่ยนของกองสังขาร

ภัยชรามาจำเพาะเพราะเกิดนาน

ได้เชี่ยวชาญกับชีวิตเพราะฤทธิ์ทุกข์

วันจันทร์ที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2566

ออกนอกสนาม


 เก็บเกี่ยวประสบการณ์ผ่านโลกกว้าง

หลากเส้นทางต่างวิถีมีความหมาย

เมื่อมุมมองส่องประเด็นเห็นมากมาย

ทั้งดีร้ายหลายหลากแง่ให้แปลความ


แม้นซึมซาบปลาบปลื้มใจในถิ่นที่

แต่บางทีต้องกล้าออกนอกสนาม

พบความจริงมากมายหลายนิยาม

ใช่หวังตามแต่ให้เห็นความเป็นไป


ที่แปลกตาก็รู้เห็นเป็นเพียงแปลก

เพราะจำแนกเรื่องราวว่าเก่าใหม่

อาจแปลกตาแต่รู้แยกไม่แปลกใจ

จะใกล้ไกลมองลึกลึก..รู้สึกดี