ยืนรอไฟที่ทางเท้าเพื่อก้าวผ่าน
ไม่ลนลานแต่ลังเลเก้กังไหม
ไม่หลงทางแต่หลงเธอแสร้งเผลอไป
สัญญาณใจจึงเปิดกว้างให้ทางเดิน
ทั้งเตรียมคำคิดถ้อยสำออยอ้าง
แค่ระหว่างไฟสัญญาณไม่นานเนิ่น
มัวสอดส่ายสายตาด้วยพาเพลิน
แต่ไม่เกินการห้ามใจในทุกกรณี
ไปต่างถิ่นกลิ่นเมืองต่างเป็นอย่างเขา
เมืองใหม่เก่าก็งดงามตามวิถี
ทุกคราวมองพบมุมเด่นเห็นส่วนดี
เมื่อเมืองมีจุดขายบอกไม่หลอกตา
หาเรื่องคิดประดิษฐ์คำกำกับภาพ
ให้พอทราบสารพันเรื่องฟันฝ่า
เรื่องหลงเธอเพียงแสร้งสำแดงมา
จริงหลงกว่าหลงใหลเหนือใจมนุษย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น