หลายครั้งคราวมิรู้ว่ากล้าหรือขลาด
เหมือนผงาดเผยอหน้าท้าลมหนาว
เกล็ดหิมะคละเคล้าฝนหล่นพร่างพราว
เกือบทุกก้าวยะเยือกเย็นใจเต้นแรง
พาสองเท้าเดินไปหน้าขาสั่นสั่น
ยิ่งขึ้นขั้นบันไดรายอยู่หลายแห่ง
ความมุ่งมั่นทำฮึกเหิมเริ่มสำแดง
แต่ต้องแสร้งว่ายังไหวยังไม่กลัว
ไม่ได้แก่แต่ทว่าอายุมาก
ยังพอลากสังขารผ่านได้ทั่ว
ทั้งทางตรงเนินบันไดผ่านได้ชัวร์
อาจลืมตัวลืมวัยบ้างในบางครั้ง
จึงรู้ตัวยังครองตนเป็นคนกล้า
เดินทางฝ่ากันดารได้ดังใจหวัง
แม้บางส่วนสังขารพร่องที่ต้องระวัง
ทุกอย่างยังไม่ถดถอยเรียบร้อยดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น