ก็เงียบเหงาเอาการบนลานกว้าง
ยามอ้างว้างห่างมิตรสนิทสนม
ยังดีที่มีดอกไม้และสายลม
ให้ชื่นชมและชื่นใจในบางคราว
ในคราวครั้งเดินทางไปต่างถิ่น
สัมผัสดินฟ้าไกลกับไอหนาว
ไม่ทันคิดฝันเฟื่องเป็นเรื่องราว
นิยายยาวแห่งชีวิตคิดไม่ทัน
จึงเพียงดูสิ่งดีดีที่เห็นได้
จารึกไว้กลางใจไม่ต้องฝัน
จะได้ไม่ฝันค้างแค่กลางคัน
ไม่ต้องปันใจเผื่อเพื่อคนงาม
มองดอกไม้มีสายลมพัดพรมผ่าน
ก็เบิกบานภายในความไหวหวาม
สงบสว่างพร่างพราวจิตคิดคำความ
ก็คล้อยตามสิ่งแวดล้อมที่ย้อมใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น