บางครั้งเดินคนเดียวเสียวความคิด
กลัวแผลงฤทธิ์พาใจให้ไขว้เขว
เดินเหนือเขื่อนแต่พาออกนอกทะเล
เพราะความเหว่หว้าหวิวปลิวลอยไป
ทำปัญญาหล่นหายไปในเกลียวคลื่น
กับเสียงครืนทะเลครางอย่างหมองไม้
ได้กลับมาเพราะคนงามตามเหนี่ยวไว้
แล้วปล่อยให้เดินเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น