วันศุกร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2567

ไม่รอ


 ใจยังรอ จังหวะ ที่จะรัก

แม่สื่อชัก ชวนให้ ก็ไร้ผล

รอรักจริง รักจัง หายกังวล

รอเมื่อคน เราสอง ต้องใจกัน


ได้แต่รอ จนเวลา หมดหน้าตัก

อดเจอรัก สมวัย แต่ไม่หวั่น

เพราะเป็นคน ใฝ่รักดี ทุกวี่วัน

จึงแบ่งปัน รักไป ให้หลายคน


เอาเมตตา กรุณา มาใส่จิต

ให้สิ่งคิด เจตนา นำพาผล

เพื่อทุกผู้ เป็น อยู่ มี สิ่งดีดล

ให้เปี่ยมล้น สิ่งที่ปอง ตามต้องการ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น