พล็องๆ

 ใหญ่ไม่จริงแต่ทว่าทำท่าใหญ่

ไม่จริงใจทำผูกมิตรแบบอิจฉา

ไม่ได้รักแต่แสร้งเสเล่ห์มารยา

เอือมระอามาแสดงแสร้งว่ารัก

แต่งจนสวยแต่ในทีนั้นขี้เหร่

เที่ยวเกเรทำเป็นดีมียศศักดิ์

เหมือนนักบุญมากแรงคนแช่งชัก

เป็นนางยักษ์แฝงตนเป็นคนงาม

พฤติกรรมอำพรางสร้างจริต

จะคายพิษแก่ชนมากล้นหลาม

หากหลงเล่ห์ลวงเลศกับเหตุทราม

จะเกิดความเสียหายอย่างร้ายแรง

ให้รักเป็นหลักนำ

 ภายนอกครึ้ม แต่ภายใน ใสสดหวาน

ปรากฏการณ์ แห่งรัก ชักนำส่ง

เป็นสัญญาณ หวานชื่น ว่ายืนยง

เพราะใจจง มอบให้รัก เป็นหลักนำ

ณ ยามใด กายหรือจิต ผิดปกติ

ยังตรองตริ สติขาน รักหวานฉ่ำ

เอื้อนเอ่ยถ้อย มธุรส กำหนดคำ

มิปล่อยให้ ใจตกต่ำ ด้วยคำพาล

ปริศนาในใจ

 ถ้าไม่ใช่ เนื้องาน กลการศึก

คิดตื้นลึก เช่นไร ได้รู้เห็น

ไม่เคยคิด คาดว่า จะมาเป็น

หลอกประเด็น ให้เชื่อ ว่าเนื้อแท้

ถ้าไม่ใช่ จะอย่างไร ต้องไม่ใช่

แล้วเหตุใด เหมือนเน้น ให้เห็นแผล

หรือมีเหตุ เลศนัย ให้ต้องแปล

จะยอมแพ้ ก็มิใช่ เพราะไม่ควร

ไม่ต้องตอบ แต่พฤติกรรม ทำให้ชัด

ยังยืนหยัด หรือค่อนจัก กระอักกระอ่วน

อุดมการณ์ ได้หักเห จึงเรรวน

พึงทบทวน ให้เห็น ความเป็นจริง

ลดอยาก

 ยามกายหิว ก็พึ่งพา เรื่องอาหาร

รับประทาน เพื่อประทัง ยังชีพไหว

กินแค่อิ่ม เพื่อพลังพอ ก้าวต่อไป

โดยจะไม่ กินเพลิน เกินจำเป็น

ยามใจหิว กระหาย มักหลายเรื่อง

สิ่งสืบเนื่อง ความอยาก ยากรู้เห็น

เพราะใจอยาก ไม่จบ ครบประเด็น

จะยากเย็น หากสนอง ใจต้องการ

ถ้าให้ใจ ลดอยาก ไม่มากเรื่อง

ทุกอย่างเนื่อง แวดวง แห่งสงสาร

ตัดต้นเหตุ แห่งอยาก อาจยากนาน

แต่ก้าวผ่าน กองกิเลส เหตุแห่งทุกข์

มุมมอง

 

เมื่ออยู่ใน อารมณ์ สมมุติสุข

ก็สนุก แบบสมมุติ มนุษย์ฝัน

หัวใจปริ่ม อิ่มปลื้ม ลืมคืนวัน

ทุกสิ่งอัน อบอุ่นไอ ละไมละมุน

เมื่ออยู่อย่าง ธรรมดา เห็นสาระ

กับจังหวะ ชีวิตที่ มีเปลี่ยนหมุน

ทั้งดีร้าย หลายปม ขาดสมดุล

ต้องยืดหยุ่น ปรับตาม ความเป็นไป

เมื่ออยู่กับ มองการ ผ่านอนาคต

อาจปรากฏ หลายอย่างที่ ดีสดใส

หรืออาจแย่ แหลกเหลว เหนือเปลวไฟ

เป็นฉันใด ก็ตามแรง แห่งจินตนาการ

เป็นเพราะจิต คิดเห็น เป็นอย่างนั้น

มองยาวสั้น ไกลใกล้ ได้แก่นสาร

ขึ้นอยู่กับ มุมมอง ส่องนานนาน

เพื่อให้ผ่าน ทุกวิถี ที่เป็นจริง

เปลี่ยนความเหงาให้เป็นความสงบ

 

เปลี่ยนความเหงา เป็นสงบ สยบร้อน

ดับไฟฟอน แห่งกิเลส เหตุตัณหา

ลดความอยาก มากเรื่อง ต่อเนื่องมา

เสริมคุณค่า การเป็นอยู่ อย่างรู้ตน

รู้ที่มา และที่ไป ในอนาคต

ไม่หนีกฎ ไตรลักษณ์ ประจักษ์ผล

มีเจริญ ร่วงโรยสู่ ทุกผู้คน

หลีกไม่พ้น ชนทั้งผอง จะต้องพบ

ใช้ความคิด สติปัญญา พิจารณารู้

ที่เป็นอยู่ ทำอย่างไร ให้ใจสงบ

ได้ก้าวผ่าน ปราการทุกข์ แล้วสุขครบ

ทุกอย่างจบ เมื่อใจพิสุทธิ์ หยุดวุ่นวาย