ให้กายเบา ลดภาระ การสะสม
ที่รู้เห็น ไม่นำพา เป็นอารมณ์
สลายปม ก่อกิเลส ทุกเหตุการณ์
แต่ก็มี อุปสรรค คอยดักขวาง
ให้หลงทาง บางคราว ที่ก้าวผ่าน
ให้ลืมตัว เหมือนตน ผจญมาร
มัวติดด่าน แค่เพียง เสียงกลิ่นรส
เพราะจิตยัง อ่อนแอ แพ้ผัสสะ
ปล่อยวางละ อย่างไร ละไม่หมด
จึงละได้ ในสิ่งซึ่ง พึงละลด
ตามบริบท ปุถุชน คนธรรมดา
หากจิตกล้า ปล่อยวาง ได้อย่างแท้
ย่อมไม่แพ้ ต่อเหตุอัน เป็นปัญหา
ทุกสิ่งยั่ว ยวนเย้า ก้าวพ้นมา
พิสูจน์ว่า ได้ละวาง อย่างแท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น