ใช้สายตา กอบเก็บ ความเหน็บหนาว
ผูกเรื่องราว เป็นนิยาย เผื่อขายฝัน
ใช้ใจร้อย หมอกบาง ตอนกลางวัน
นำมาปั้น จินตนาการ กับม่านฟ้า
ใช้โสตเก็บ สำเนียงขรม ของลมผ่าน
เพื่อไว้สาน เสื่อลมให้ ได้ผืนหนา
ใช้ตัวเก็บ ประสบการณ์ ที่ผ่านมา
คัดเลือกสรร ปรุงเป็นยา รักษาตน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น