มองความเป็น อนิจจัง สิ่งทั้งผอง
มองความแปร เปลี่ยนผัน ทุกครรลอง
ทุกสิ่งต้อง เปลี่ยนไป ไม่ยืนยาว
ที่สวยงาม มีปรากฏ ความถดถอย
เหี่ยวย่นย้อย ยู่ยี่ยับ ดำกลับขาว
ที่หอมหวล ระรื่นเย็น กลับเหม็นคาว
ที่แวววาว ผุดผ่อง กลับหมองมัว
ถ้ารู้ทัน สิ่งผันแปร แปลความได้
ก็เข้าใจ ความรู้เห็น มีเป็นทั่ว
ไม่ติดยึด ไม่คิดเน้น เป็นของตัว
และไม่กลัว การสลาย หรือหายไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น