ในโลกเสมือนกับในโลกแห่งความเป็นจริง

ในโลกเสมือนกับในโลกแห่งความเป็นจริง

ในความเป็น โลกเสมือน มีเพื่อนมาก
ที่ต่างฝาก ปรารถนาดี มีให้เห็น
อำนวยพร เช้าสาย ถึงบ่ายเย็น
ด้วยภาพเป็น สีงาม ตามเวลา

บ้างบ่งบอก ความรู้สึก ระลึกถึง
ด้วยใจซี่ง รักหวง และห่วงหา
ในความจริง เพื่อนใดใด ไม่มีมา
เหมือนเอกา เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย

ของปลอม

ของปลอม

สิ่งที่ปลอม ปลอมอย่างไร ก็ไม่แท้
สิ่งเหม็นแม้ ปลอมอย่างไร ก็ไม่หอม
ซึ่งคนมี ธรรมปัญญา รู้ว่าปลอม
ไม่แท้ย่อม ไม่แท้ แม้แต่งเติม

ด้วยตรรกะ ย้อนยอก หลอกความคิด
ซึ่งผูกติด กับตัณหา มาปรุงเสริม
ให้ความพร่อง สนองอยาก มากกว่าเดิม
กิเลสเพิ่ม จนไม่ถือ จริงหรือปลอม

นับถือพระที่มีวัตรปฏิบัติดี

นับถือพระที่มีวัตรปฏิบัติดี

ไม่ได้นับถือพระแค่แพร่ธรรมะ
ถึงถ้อยจะคมคายในหลายสิ่ง
แต่นับถือเพราะวัตรปฏิบัติจริง
ลดละทิ้งตัณหาหรือว่ายัง?
หากยังมีกิเลสหนากว่าชาวบ้าน
แค่หัวล้านห่มเหลืองหลอกเรื่องขลัง
มิใช่พระแห่งพุทธโปรดหยุดยั้ง
อย่าเบียดบังศาสนาหากินเลย

ก่อนรุ่งสาง

ก่อนรุ่งสาง

ยังลืมตา ตื่นตอน ก่อนรุ่งสาง
ฝึกใจวาง ว่างนิ่ง ในสิ่งผอง
พินิจธรรม ล้ำลึก ตรึกตริตรอง
ให้รู้ถ่อง ถึงธรรม นำชีวิต

แม้มิได้ ละวาง ทุกอย่างหมด
ก็ได้ลด ละเว้น ที่เห็นผิด
ค่อยค่อยปลด ลดอยาก จากความคิด
ลดยึดติด เกียรติกามกิน..ลดยินดี

เหตุ-ปัจจัย

เหตุ - ปัจจัย

สิ่งที่เกิด ที่เป็น ที่เห็นได้
มีเหตุให้ เกิดเป็น เช่นนั้นหนอ
เหตุปัจจัย หนุนพา มามากพอ
จึงเกิดก่อ ให้เป็น ผลเช่นไร

ก็เพราะเหตุ เพราะปัจจัย จึงให้ผล
แต่อาจวน ผลกลับเป็น เช่นเหตุใหม่
ผลสู่เหตุ  เหตุสู่ผล เวียนวนไป
ดับเหตุได้ ผลไม่เกิด ประเสริฐครัน

ความรัก

ความรัก

ถ้าความรัก งดงาม เหนือความรัก
ที่ยึดหลัก รักโดยมี พรหมวิหาร
แม้ใจเดียว มอบรัก ทั้งจักรวาล
ใช่ต้องการ รักชอบ เพื่อครอบครอง

เป็นรักซึ่ง ปรารถนาดี ทุกชีวิต
เป็นรักคิด ให้ทุกคน หมดหม่นหมอง
เป็นรักซึ่ง เฉิดฉัน ถูกครรลอง
เป็นรักต้อง รู้จัก ความรักแท้

สว่าง

สว่าง

ถึงแสงทอง ส่องหล้า ทั่วสารทิศ
ถ้าในจิต ยังรุมเร้า สิ่งเศร้าหมอง
ก็มืดมัว แม้จะมี กี่แสงทอง
เพราะจิตผ่อง ด้วยเหตุ กิเลสลด

ไม่มีแสง สว่างใด ส่องใจสว่าง
ให้พราวพร่าง กระจ่างใน ใจกำหนด
ไม่ยึดเกียรติ กามกิน ถวิลยศ
ก็ปรากฏ ความสว่าง กระจ่างใจ