มืดมัวครึ้ม เมฆฟ่อง บอกหมองหม่น
เหมือนวิโยค โศกเศร้า ร้าวกมล
น้ำตาหล่น พรมพร่าง พร้อมครางครวญ
เมื่อฟ้าหมอง ร้องไห้ เป็นสายน้ำ
เสียงครวญคร่ำ ครืนครืน สะอื้นหวล
ร้องไห้เถิด ร้องให้พอ ขอเชิญชวน
ยังมีมวล ไม้คอยรับ ซับน้ำตา
เป็นบล็อกสำหรับบันทึกและเผยแพร่บทร้อยกรอง และการนำเสนอสาระต่างๆที่ไม่ซีเรียสในเชิงวิชาการ เพื่อให้เป็นบล็อกอารมณ์ดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น