ทั้งกันดาร และราบรื่น ให้ชื่นสม
มีร้อนเย็น เหน็บหนาว ร้าวระทม
ทั้งขื่นขม ทั้งหอมหวาน ล้วนผ่านมา
ล้วนมาเสริม เพิ่มแรง ให้แกร่งกร้าว
ประคองก้าว ให้คงมั่น ทุกฟันฝ่า
เพียงไม่หลง ทางผิด อวิชชา
ครองปัญญา และสติ หมั่นตริตรอง
จึงแม้นมืด มัวหมอง ก็ผ่องใส
ถ้าเมื่อใจ จรัสแจ้ง กว่าแสงส่อง
ถ้าใจมัว มืดมิด ผิดครรลอง
กี่แสงทอง ก็ไม่สร้าง สว่างใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น