สามสิบปีที่เป็นครูเป็นผู้ให้ ประจักษ์ได้ในวันที่ผันผ่าน ได้ครองตนสมค่าครูอาจารย์ ด้วยวิญญาณแห่งผู้เป็นครูแท้
ร่วมกับเพื่อนพี่น้องของราชภัฏ ร่วมยืนหยัดใจเอื้อและเผื่อแผ่ อุดมการณ์ไม่มีวันจะผันแปร เพื่อผลแก่มวลศิษย์ผลผลิตเรา
ผลงานที่ดีเด่นมองเห็นชัด ก็คือพัฒนาคนให้พ้นเขลา เราช่วยกันหลายแรงได้แบ่งเบา เหมือนหลายเสาช่วยยันให้มั่นคง
นับเป็นความสุขใจในห้องสอน สุขเมื่อตอนเป็นครูผู้เสริมส่ง เพาะปัญญาเพิ่มภูมิธรรมให้ดำรง จิตจำนงเจตนาสร้างค่าคน
สอนให้ศิษย์เป็นคนดีมีความรู้ และเป็นผู้คิดทำดีมีเหตุผล มีหลักการสานค่าปัญญาชน ให้อยู่บนพื้นฐานการทำดี
ณ วันนี้ถึงวันวัยเกษียณ สภาพเปลี่ยนแต่ใจยังไม่หนี ค่าความเป็นครูคนล้นทวี จารึกที่สี่ห้องของหัวใจ
ยังคงรักห่วงหาอาลัยศิษย์ ยังคงคิดติดตามคอยถามไถ่ ยังคงอยากรู้เห็นความเป็นไป ยังคงให้ปรึกษาถ้าจำเป็น
มีสิ่งใดเกินแรงให้แจ้งข่าว บอกเรื่องราวให้ครูได้รู้เห็น ครูอาจช่วยได้บ้างบางประเด็น ยามคับเข็ญขอให้ศิษย์คิดถึงครู
ครูอาจให้แสงสว่างกลางความมืด ครูอาจยืดความหวังเพิ่มพลังสู้ ครูอาจให้ปัญญามาค้ำชู ครูอาจรู้วิธีจะคลี่คลาย
ขอให้ศิษย์ทุกคนเปี่ยมล้นสุข ที่เป็นทุกข์ก็ให้จางและห่างหาย ให้สดชื่นสดใสทั้งใจกาย ให้สมหมายสมหวังดังต้องการ
จากส่วนหนึ่งของนิราศมหาชัย ๔๙
ชาญกิจ ชอบทำกิจ ประพันธ์
เนื่องในโอกาสเกษียณอายุราชการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น