..สายลม แสงแดด...
สายลมพริ้ว พรมผ่าน เป็นม่านเสียงแดดอ่อนเพียง โอบดิน จวนสิ้นแสง
ท้องฟ้าขรึม ครึ้มมัว สลัวแรง
สายน้ำแห่ง หัวใจ ยังไหลริน
เมื่อความรัก เข้าใจ ในเรื่องรัก
มิใช่จัก เพื่อใคร่ ให้ถวิล
สมภูมิรู้ คู่ภูมิธรรม นำในจินต์
ก็ไม่สิ้น สลายวับ กับแดดลม
ชาญกิจ ชอบทำกิจ
๑๖.๐๐ ๓๐สิงห์๕๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น