ใบกระดาษ

ใบกระดาษ

เคยหลงในใบกระดาษประกาศค่า
ที่เรียนมาเหมือนชีวิตสัมฤทธิ์ผล
ทั้งเนื้องานที่ผ่านมาก็น่ายล
ที่แท้ตนเรียนรู้จากตรากตรำงาน

เพราะงานสอนคนสู้ไม่รู้ถอย
จนค่อยค่อยเพิ่มทักษะรู้ฉะฉาน
เรียนรู้จากการกระทำจนชำนาญ
เลิกต้องการใบกระดาษประกาศคุณ

ปัญญาเป็นแสงสว่าง

ปัญญาเป็นแสงสว่าง

เมื่อเมฆจำ อำลา ดวงอาทิตย์
ก็กระอิด อ่อนแรง กับแสงสลัว
ไม่อาจหยุด ยื้อยืด ยั้งมืดมัว
เมฆคงกลัว อ้างว้าง ที่กลางฟ้า

มืดก็เพียง แค่แสง ไม่แจ้งแจ่ม
ใจแอร่ม ก็อร่าม ยามโหยหา
ไม่มืดมิด เหมือนมอง กับสองตา
มีปัญญา เป็นแสง แจ่มแจ้งใจ

คุณนายตื่นสาย

คุณนายตื่นสาย

คุณนายนอนหลับไหลเกือบไม่ตื่น
คงระรื่นกับฝันอันสดใส
จนแสงทองส่องฟ้าอ่าอำไพ
จึงชูใบคลี่ดอกออกแย้มบาน

หากคนเราเมามัวสิ่งยั่วเย้า
ที่รุกเร้าแต่ละวันที่ผันผ่าน
แม้ลืมตัวมัวหมองมาพ้องพาน
อย่าลืมการกิจดีที่พึงทำ

ตาที่มองตนเองไม่เห็น

ตาที่มองตนเองไม่เห็น

ตามีไว้ ใช้แล แต่ข้างหน้า
ไม่มองตา ตนเป็น เช่นไฉน
มองคนอื่น แล้วมีเรื่อง ขุ่นเคืองใจ
แต่ตาไม่ เคยยล ที่ตนเป็น

เรื่องคนอื่น ตาจ้อง มองเห็นทั่ว
เรื่องของตัว ตาดู ไม่รู้เห็น
เรื่องอื่นมอง มากมาย หลายประเด็น
แต่ยากเย็น ที่จะมอง ตัวของตน

สติเป็นสิ่งที่ต้องใช้ทุกเมื่อ

สติเป็นสิ่งที่ต้องใช้ทุกเมื่อ

เมื่อวานเป็นอย่างไรใจเรารู้
วันนี้อยู่อย่างไรใจเราเห็น
พรุ่งนี้ก็ปล่อยให้เท่าใจเป็น
จะร้อนเย็นใจต้องอยู่แบบรู้ตัว

ถ้าบางครั้งเผลอจิตคิดสับสน
เหมือนมืดมนมองทางอย่างสลัว
ในเมื่อมีสติครองไม่ต้องกลัว
หายมืดมัวมีสว่างรู้ทางไป

เรียนรู้จากธรรมชาติ : ต้นไม้

เรียนรู้จากธรรมชาติ : ต้นไม้

เคยกรำแดด ลมฝน ทนร้อนหนาว
มาถึงคราว เอนล้ม เพราะลมฝน
ไม่อาจยืน ฝืนต้าน อย่างทานทน
จำทอดตน ทบดิน สิ้นเยื่อใย

ไม่ผิดแผก แตกต่าง อย่างมนุษย์
จะยื้อยุด เวลาตาย หาได้ไม่
แก่หรือเด็ก หนุ่มสาว ถึงคราวไป

ยื้ออย่างไร ไม่อาจหน่วง หยุดร่วงเลย

หายใจรดความสุข

หายใจรดความสุข

หายใจรด ความสุข ทุกขณะ
แต่เหมือนจะ ห่างไกล เข้าไม่ถึง
ด้วยสุขไม่ เป็นตาม ความคำนึง
เพราะหลงซึ้ง ในสนุก ว่าสุขแล้ว

ทั้งทุกข์สุข อยู่ใน ใจเจ้าของ
เมื่อใจพร่อง เพิ่มทุกข์ สุขก็แผ่ว
เมื่อรู้พอ สุขก็เกิด เฉิดฉายแวว
ใจนิ่งแน่ว ก็สุขแท้ เกิดแก่ใจ

สุข ทุกข์ เป็นธรรมดา

สุข ทุกข์ เป็นธรรมดา

จะมีไหม ใครที่ ไม่มีทุกข์
มีแต่สุข สบสม อารมณ์หมาย
ไม่พานพ้อง หมองหม่น จนวันตาย
แม้เรื่องร้าย เรื่องร้อน ..ไม่ห่อนมี

ไม่มีใคร ไม่ผ่านสุข และทุกข์โศก
อยู่ในโลก ก็ต้องพบ เกินหลบหนี
ถ้ารู้ทัน ทั้งทุกข์ และสุขดี
สุขทุกข์ที่ เกิดก็เห็น เป็นธรรมดา

แต่งกาย แต่งใจ

แต่งกาย แต่งใจ

กับเรือนกาย ปรุงแต่ง เหมือนแปลงโฉม
ชุบชะโลม เครื่องสำอาง ค่อนข้างหนา
ทั้งอาภรณ์ เครื่องประดับ ระยับตา
เลือกสรรมา ใส่กาย หมายดูดี

แต่งแต่นอก ถ้าไม่ แต่งใจด้วย
ถึงดูสวย ก็จำเพาะ เพราะแสงสี
ถ้าแต่งใจ ให้มีธรรม หนุนนำมี
ก็ควรที่ งามสะพรั่ง ทั้งกายใจ
หมายเหตุ : 
ภาพประกอบนำมาจากอินเตอร์เน็ต ขอขอบคุณเจ้าของภาพ

ชีวิตกับการเดินทาง

ชีวิตกับการเดินทาง

ทุกชีวิตเดินทางไปข้างหน้า
อาจฟันฝ่าอุปสรรคกับดักขวาง
หากมีใจไม่อับจนหมดหนทาง
ก็ไปอย่างสง่างามทุกยามเดิน

ใช้สติปัญญาเป็นเช่นเข็มทิศ
ไม่หลงผิดเปลี่ยนทางเมื่อย่างเหิน
ปวงอบายล่อใจตาให้พาเพลิน
รู้จักเมินก็ไม่หลงตรงทางไป

หัวใจแกร่ง

หัวใจแกร่ง

หากหัวใจ เข้มแข็ง และแกร่งกล้า

ย่อมทายท้า สิ่งยั่วยวน ชวนให้หลง

ตัดตัณหา ราคะ ละลดลง

รู้ปลดปลง ปล่อยวาง ได้อย่างดี

หากหัวใจอ่อนแอแพ้สิ่งยั่ว

หลงลืมตัว คล้อยตามไป ไม่รู้หนี

มุ่งสนอง ทุกตัณหา บรรดามี

ก็ยากที่ พ้นทุกข์ พบสุขแท้

เปลี่ยนความเหงาให้เป็นความสงบ

เปลี่ยนความเหงาให้เป็นความสงบ

ความโดดเดี่ยวเดียวดายดูร้ายเหลือ
ไม่กูลเกื้อคนเราผู้เหงาหงอย
เหมือนท้นทุกข์ทดท้อที่รอคอย
นั่งนึกน้อยใจอยู่ไม่รู้จาง

แท้เงียบเหงานั้นหรือคือสงบ
เป็นการพบเห็นแจ้งแสงสว่าง
ที่ทนทุกข์จะลดน้อยรู้ปล่อยวาง
ทุกข์สุขสร้างเองได้ที่ใจเรา

คิดก่อนแบ่งปัน

คิดก่อนแบ่งปัน

(สำหรับคนชอบแชร์)

ยุคข้อมูลสื่อสารผ่านเครือข่าย

ทะลักทลายท่วมท้นให้ค้นหา
อ่านแล้วควรตรองตริพิจารณา
ประเมินค่าเรื่องราวทุกคราวไป

 อย่ารีบด่วนแบ่งปันกันก่อนคิด

ข้อมูลผิดบิดเบือนมาอย่าคว้าไขว่

อย่าเป็นเพียงเก่งแค่คนแชร์ไว
ข้อมูลใดไม่ตรงอย่าหลงตาม

คิด

คิด
สมองที่ มีไว้ เพื่อใช้คิด
ไหนถูกผิด ไหนดีชั่ว ไหนมัวหมอง
ไหนควรทำ ไหนควรเป็น เห็นครรลอง
ได้ไตร่ตรอง ด้วยเชิงชั้น แห่งปัญญา

หากสมอง ที่มีอยู่ ไม่รู้ใช้
คิดไม่ได้ คิดไม่ดี มีปัญหา
หรือคิดเป็น คิดได้ เพียงใกล้ตา
นั่นคือค่า แห่งสมอง ...นี้ของใคร