เมื่อเมฆจำ อำลา ดวงอาทิตย์
ก็กระอิด อ่อนแรง กับแสงสลัว
ไม่อาจหยุด ยื้อยืด ยั้งมืดมัว
เมฆคงกลัว อ้างว้าง ที่กลางฟ้า
มืดก็เพียง แค่แสง ไม่แจ้งแจ่ม
ใจแอร่ม ก็อร่าม ยามโหยหา
ไม่มืดมิด เหมือนมอง กับสองตา
มีปัญญา เป็นแสง แจ่มแจ้งใจ
เป็นบล็อกสำหรับบันทึกและเผยแพร่บทร้อยกรอง และการนำเสนอสาระต่างๆที่ไม่ซีเรียสในเชิงวิชาการ เพื่อให้เป็นบล็อกอารมณ์ดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น