ไปจอร์เจีย
๙-๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๘
เหมือนห่างใจ ไกลตา เพราะฟ้ากั้น
ด้วยคืนวัน ต่างเวลา พาห่างเหิน
ต่างลมฟ้า อากาศ เหมือนขาดเกิน
ไม่หมางเมิน แต่เหมือนไม่ สนใจทัก
มีเหน็ดเหนื่อย เหน็บหนาว ใต้ราวฟ้า
เอาแรงฝ่า สิ่งประดัง เพื่อตั้งหลัก
ด้วยมาดมั่น อันงดงาม เหนือความรัก
ถึงแม้นจัก เย็นยะเยือก ก็เลือกทน
นานนานได้ เดินทาง ไปต่างถิ่น
สัมผัสกลิ่น แปลกบ้าง ในบางหน
วิถีทาง ต่างครรลอง ของผู้คน
ได้ไปปน ให้คนแปลก แขกคนไทย
ทุกสิ่งเป็น ประสบการณ์ ผ่านท่องเที่ยว
มีแรงเรี่ยว ก็ให้เพลิน เดินทางไหว
มีเรี่ยวแรง แกร่งพลัง กำลังใจ
ก็เที่ยวไป พบเรื่องหลาก มากมายมี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น