แบกก็หนัก วางก็เบา
รู้ว่าแบก ก็หนัก ยังจักแบก
จึงไม่แปลก ที่คน บ่นว่าหนัก
รู้ว่าวาง ว่างเปล่า ก็เบานัก
แต่ก็มัก ไม่วาง ให้ว่างกัน
ยังมีห่วง ปวงภาระ ละไม่ได้
ยังยึดใน 'เกียรติ' 'กาม' 'กิน'ตามฝัน
รูปรสกลิ่น เสียงผัสสะ มากอนันต์
ยังหลงมัน แล้วจะวาง ได้อย่างไร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น